Οι κυβερνήσεις και οι κεντρικές τράπεζες στοχεύουν γενικά σε ετήσιο ρυθμό πληθωρισμού 2-3% προκειμένου να διατηρηθεί η οικονομική σταθερότητα και η ανάπτυξη. Εάν ο πληθωρισμός «υπερθερμανθεί» και οι τιμές αυξηθούν πολύ γρήγορα, χρησιμοποιούνται περιοριστικά ή «αυστηρά» μέσα νομισματικής και δημοσιονομικής πολιτικής. Εάν οι τιμές αρχίσουν να μειώνονται γενικά, όπως συμβαίνει με τον αποπληθωρισμό, χρησιμοποιούνται «χαλαρά» ή επεκτατικά εργαλεία νομισματικής και δημοσιονομικής πολιτικής. Αυτά τα εργαλεία, ωστόσο, είναι δυνητικά δυσκολότερα να χρησιμοποιηθούν λόγω τεχνικών και πραγματικών περιορισμών.

AD:

Η αποπληθωρισμός είναι ένα σοβαρό οικονομικό ζήτημα που μπορεί να επιδεινώσει μια κρίση και να μετατρέψει μια ύφεση σε μια πλήρης κατάθλιψη. Όταν οι τιμές πέφτουν και αναμένεται να πέσουν στο μέλλον, οι επιχειρήσεις και τα άτομα επιλέγουν να κρατήσουν χρήματα αντί να ξοδεύουν ή να επενδύουν. Αυτό οδηγεί σε πτώση της ζήτησης, η οποία με τη σειρά της αναγκάζει τις επιχειρήσεις να μειώσουν την παραγωγή και να πωλήσουν αποθέματα σε ακόμη χαμηλότερες τιμές.

Οι επιχειρήσεις που απολύουν εργαζομένους και οι άνεργοι έχουν περισσότερες δυσκολίες να βρουν δουλειά. Τελικά, αδυνατούν να χρεώσουν, προκαλώντας πτώχευση και έλλειψη πίστωσης και ρευστότητας γνωστή ως αποπληθωριστική σπείρα. Αυτό το σενάριο είναι τρομακτικό και οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής θα πράξουν ό, τι είναι απαραίτητο για να αποφύγουν να πέσουν σε μια τέτοια οικονομική τρύπα. Εδώ είναι μερικοί τρόποι με τους οποίους οι κυβερνήσεις παλεύουν τον αποπληθωρισμό

- <->

Εργαλεία νομισματικής πολιτικής

Μείωση των τραπεζικών αποθεματικών

Σε ένα κλασματικό τραπεζικό σύστημα, όπως και στο Ηνωμένο Βασίλειο και στον υπόλοιπο ανεπτυγμένο κόσμο, οι τράπεζες χρησιμοποιούν καταθέσεις για τη δημιουργία νέων δανείων. Με κανονισμό, τους επιτρέπεται μόνο να το πράξουν στο βαθμό του αποθεματικού ορίου. Το όριο αυτό είναι σήμερα 10% στο Ηνωμένο Βασίλειο, που σημαίνει ότι για κάθε $ 100 που έχει κατατεθεί σε μια τράπεζα, μπορεί να δανειστεί $ 90 και να κρατήσει $ 10 ως αποθεματικά. Από τα νέα $ 90, τα $ 81 μπορούν να μετατραπούν σε νέα δάνεια και τα $ 9 να διατηρούνται ως αποθεματικά και ούτω καθεξής, έως ότου η αρχική κατάθεση δημιουργήσει νέα χρηματικά ποσά αξίας $ 1000: $ 100 / .10 πολλαπλασιαστή. Αν το αποθεματικό όριο είναι χαλαρό στο 5%, θα δημιουργηθούν δύο φορές περισσότερες πιστώσεις, με κίνητρα για νέα δάνεια για επενδύσεις και κατανάλωση.

AD:

Πράξεις ανοικτής αγοράς

Οι κεντρικές τράπεζες αγοράζουν τίτλους δημοσίου στην ελεύθερη αγορά και, σε αντάλλαγμα, εκδίδουν νέα χρήματα στον πωλητή. Αυτό αυξάνει την προσφορά χρήματος και ενθαρρύνει τους ανθρώπους να ξοδεύουν αυτά τα δολάρια. Η ποσοτική θεωρία των χρημάτων δηλώνει ότι όπως κάθε άλλο καλό, η τιμή του χρήματος καθορίζεται από την προσφορά και τη ζήτηση. Εάν η προσφορά χρημάτων αυξηθεί, θα πρέπει να γίνει λιγότερο δαπανηρή: κάθε δολάριο θα αγοράσει λιγότερα πράγματα και έτσι οι τιμές θα ανεβαίνουν αντί να μειώνονται.

Μείωση του επιτοκίου στόχου

Οι κεντρικές τράπεζες μπορούν να μειώσουν το επιτόκιο-στόχο για τα βραχυπρόθεσμα κεφάλαια που δανείζονται προς και μεταξύ του χρηματοπιστωτικού τομέα. Αν το ποσοστό αυτό είναι υψηλό, θα κοστίσει περισσότερο ο χρηματοπιστωτικός τομέας για να δανειστεί τα κεφάλαια που απαιτούνται για την αντιμετώπιση καθημερινών πράξεων και υποχρεώσεων.Τα βραχυπρόθεσμα επιτόκια επηρεάζουν επίσης τα μακροπρόθεσμα επιτόκια, οπότε αν αυξηθεί το επιτόκιο στόχου, τα μακροπρόθεσμα χρήματα, όπως τα ενυπόθηκα δάνεια, γίνονται επίσης πιο ακριβά. Η μείωση των επιτοκίων καθιστά φθηνότερο το δανεισμό των χρημάτων και ενθαρρύνει τη νέα επένδυση χρησιμοποιώντας δανεισμένα χρήματα. Ενθαρρύνει επίσης τα άτομα να αγοράσουν ένα σπίτι μειώνοντας το μηνιαίο κόστος.

Ποσοτική χαλάρωση

Όταν τα ονομαστικά επιτόκια μειώνονται μέχρι το μηδέν, οι κεντρικές τράπεζες πρέπει να στραφούν σε μη συμβατικά νομισματικά εργαλεία. Η ποσοτική χαλάρωση (QE) είναι όταν οι ιδιωτικές κινητές αξίες αγοράζονται στην ανοικτή αγορά, πέρα ​​από απλώς τα θησαυροφυλάκια. Όχι μόνο αυτή η αντλία έχει περισσότερα χρήματα στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, αλλά και προσφορές για την τιμή των χρηματοοικονομικών περιουσιακών στοιχείων, διατηρώντας τους να μειώνονται περαιτέρω. (Δείτε επίσης: Γιατί η ποσοτική χαλάρωση δεν οδηγεί σε υπερπληθωρισμό. )

Αρνητικά επιτόκια

Ένα άλλο ασυνήθιστο εργαλείο είναι ο καθορισμός αρνητικού ονομαστικού επιτοκίου. Μία πολιτική αρνητικών επιτοκίων (NIRP) σημαίνει ουσιαστικά ότι οι καταθέτες πρέπει να πληρώσουν, αντί να λαμβάνουν τόκους από καταθέσεις. Εάν γίνει δαπανηρό να κρατηθείς σε χρήμα, πρέπει να ενθαρρύνεις την εξόφληση αυτών των χρημάτων για κατανάλωση ή επενδύσεις σε περιουσιακά στοιχεία ή έργα που κερδίζουν θετική απόδοση. (999)> Εργαλεία Δημοσιονομικής Πολιτικής Αύξηση των κυβερνητικών δαπανών

Οι κεϋνσιανοί οικονομολόγοι υποστηρίζουν τη χρήση της δημοσιονομικής πολιτικής για να ωθήσουν τη συνολική ζήτηση και να βγάλουν μια οικονομία εκτός μια περίοδο αποπληθωρισμού. Εάν τα άτομα και οι επιχειρήσεις σταματούν να δαπανώνται, δεν υπάρχει κίνητρο για τις επιχειρήσεις να παράγουν και να απασχολούν ανθρώπους. Η κυβέρνηση μπορεί να εισέλθει ως έσχατη λύση με την ελπίδα να διατηρήσει την παραγωγή σε συνδυασμό με την απασχόληση. Η κυβέρνηση μπορεί ακόμη να δανειστεί χρήματα για να δαπανήσει, υποβάλλοντας σε δημοσιονομικό έλλειμμα. Οι επιχειρήσεις και οι υπάλληλοί τους θα χρησιμοποιήσουν αυτά τα χρήματα της κυβέρνησης για να ξοδέψουν και να επενδύσουν έως ότου αρχίσουν να αυξάνονται ξανά οι τιμές με τη ζήτηση.

Μειώστε τους φορολογικούς συντελεστές

Εάν οι κυβερνήσεις περικοπούν τους φόρους, περισσότερα έσοδα θα παραμείνουν στις τσέπες των επιχειρήσεων και των υπαλλήλων τους, οι οποίοι θα αισθανθούν πλούτο και θα ξοδέψουν χρήματα που προορίζονταν προηγουμένως για φόρους. Ένας κίνδυνος μείωσης των φόρων κατά τη διάρκεια περιόδου ύφεσης είναι ότι τα συνολικά φορολογικά έσοδα θα μειωθούν, γεγονός που μπορεί να αναγκάσει την κυβέρνηση να περιορίσει τις δαπάνες και να σταματήσει τη λειτουργία των βασικών υπηρεσιών. Υπήρξαν αντικρουόμενες αποδείξεις ως προς το εάν οι γενικές και ειδικές φορολογικές περικοπές στην πραγματικότητα διεγείρουν την πραγματική οικονομία. (999)

Η κατώτατη γραμμή

Ενώ η καταπολέμηση του αποπληθωρισμού είναι λίγο πιο δύσκολη από το γεγονός ότι περιέχει πληθωρισμό, οι κυβερνήσεις και οι κεντρικές τράπεζες διαθέτουν μια σειρά εργαλείων μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την τόνωση της ζήτησης και της οικονομικής ανάπτυξης. Ο κίνδυνος μιας αποπληθωριστικής σπείρας μπορεί να οδηγήσει σε μια σειρά αρνητικών αποτελεσμάτων που βλάπτουν όλους. Χρησιμοποιώντας επεκτατικά δημοσιονομικά και νομισματικά εργαλεία, συμπεριλαμβανομένων μερικών μη συμβατικών μεθόδων, η μείωση των τιμών μπορεί να αντιστραφεί και η συνολική ζήτηση να αποκατασταθεί.