Στις 21 Ιανουαρίου ο Μπαράκ Ομπάμα ορκίστηκε για δεύτερη θητεία ως Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών. Οι πρόεδροι που εισέρχονται στη δεύτερη θητεία τους μπορεί να ελπίζουν ότι η δουλειά θα είναι ευκολότερη για δεύτερη φορά, αλλά μετά από μια αποστράγγιση της εκλογικής περιόδου, ο πρόεδρος μπορεί να βρεθεί σε ένα τραχύ έμπλαστρο που οι προηγούμενοι πρόεδροι έπρεπε να αντιμετωπίσουν επίσης: ένας εξαντλητικός δεύτερος όρος.

Οι πρόεδροι
Έντεκα πρόεδροι έχουν υπηρετήσει τουλάχιστον δύο θητείες από το 1900 και παρά τις μεγάλες ελπίδες και την ισχυρή ρητορική της εκστρατείας, η πρόγνωση είναι ότι οι πρόεδροι δεύτερης θητείας συχνά εγκαταλείπουν το αξίωμά τους με οικονομίες χειρότερες από ό, .
Οι πρόεδροι που δεν μπόρεσαν να εξασφαλίσουν έναν δεύτερο όρο
Οι πρόεδροι που εξασφάλισαν έναν δεύτερο όρο - ο Θεόδωρος Ρούσβελτ, ο Γούντρουου Γουίλσον, ο Calvin Coolidge, ο Franklin D. Roosevelt, ο Harry S. Truman, ο Dwight D. Eisenhower, Lyndon Johnson, Ρίτσαρντ Νίξον, Ρόναλντ Ρέιγκαν, Μπιλ Κλίντον και Τζορτζ Μπους - σπάνια αντιμετώπισαν τις ίδιες περιστάσεις με τους κρατούμενους. Ενώ οι περισσότεροι από αυτούς τους προέδρους δεν έπρεπε να αντιμετωπίσουν πόλεμο, πείνα και λοιμούς, πολλοί δεύτεροι όροι δεν είχαν την περίοδο του μέλιτος που περίμεναν.

Ενώ κάθε γραφείο εισήλθε με βαθμολογίες εγκρίσεων βόρεια του 50%, αυτή η βαθμολογία μειώθηκε ραγδαία κατά τη διάρκεια του περασμένου αιώνα. Ταυτόχρονα, το περιθώριο λαϊκής ψήφου της νίκης έχει επίσης κλείσει μεταξύ των δύο μεγάλων πολιτικών κομμάτων. Όλοι οι επανεκλεγόμενοι πρόεδροι που εξελέγησαν μετά το FDR, εκτός από τον Ρέιγκαν και την Κλίντον, εγκατέλειψαν το Οβάλ Γραφείο με χαμηλότερη βαθμολογία έγκρισης από ό, τι όταν περπατούσαν για πρώτη φορά από την πόρτα.

Είναι η οικονομία
Γιατί οι Αμερικανοί κοροϊδεύουν τόσο πολύ τους προέδρους της δεύτερης θητείας; Τα περισσότερα ζητήματα φτάνουν στην οικονομία. Εννέα πρόεδροι ασκούσαν καθήκοντα κατά τη διάρκεια της ύφεσης: ο Θεόδωρος Ρούσβελτ (ύφεση και ο πανικός του 1907), ο Γούντρουου Γουίλσον (δυο ύφεση), ο Calvin Coolidge (δύο ύφεση), ο Φράνκλιν Ρούσβελτ (η Μεγάλη Ύφεση μαζί με αρκετές διαστρεβλώσεις) Ο Χάρι Σ. Τρούμαν (δύο ύφεση), ο Ντουάιτ Ντ. Αϊζενχάουερ (τρεις ύφεσες), ο Ρίτσαρντ Νίξον (δύο ύφεση), ο Ρόναλντ Ρέιγκαν (μία ύφεση) και ο Γιώργος Μπους (δύο ύφεση). Μόνο ο Τζόνσον και η Κλίντον κατάφεραν να ξεφύγουν από τους όρους τους χωρίς αλλοιώσεις. Ενώ οι πρόεδροι έχουν ελάχιστο έλεγχο στη συνολική οικονομία, είτε χαιρετίζονται για τη βελτίωση της παρτίδας του αμερικανικού λαού είτε κατηγορούνται για οποιοδήποτε έλλειμμα.

Ορισμένες πτυχές της οικονομίας τείνουν να έχουν μεγαλύτερη σημασία για τους ψηφοφόρους από ό, τι άλλοι, συγκεκριμένα την ανεργία, το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν (ΑΕΠ), το εθνικό χρέος, τις επιδόσεις της χρηματιστηριακής αγοράς και το δημόσιο χρέος.

Σύμφωνα με στοιχεία της Federal Reserve Bank of St. Louis, τρεις πρόεδροι από το 1953 έκλεισαν και τους δύο όρους με χαμηλότερα ποσοστά ανεργίας από ό, τι όταν ξεκίνησαν: Johnson, Regan και Clinton (εξαιρουμένου του Kennedy , της οποίας η διοίκηση είδε την ανεργία να μειώνεται κατά 1% από την αρχή της θητείας του μέχρι τη δολοφονία του.) Ο καθένας από τους όρους του Αϊζενχάουερ είδε αύξηση του ποσοστού ανεργίας μεγαλύτερη από 60%, ενώ ο δεύτερος όρος του Τζορτζ Μπους παρουσίασε την αύξηση της ανεργίας σχεδόν διπλάσια από την πρώτη.
Ακαθάριστο εγχώριο προϊόν

Δεδομένου ότι ο Τρούμαν ανέλαβε καθήκοντα το 1945, όλοι οι επανεκλεγόμενοι πρόεδροι είδαν την αύξηση του ΑΕγχΠ σε καθέναν από τους όρους τους. Ωστόσο, ο ρυθμός αύξησης του πραγματικού ΑΕΠ ήταν χαμηλότερος κατά τη διάρκεια της δεύτερης θητείας για όλους τους προέδρους μετά τον Franklin Roosevelt. Οι μοναδικές εξαιρέσεις ήταν ο Ρέιγκαν και η Κλίντον.
Το δημόσιο χρέος

Το συνολικό ύψος του ομοσπονδιακού χρέους εξακολούθησε να αυξάνεται από το 1940. Η αύξηση του χρέους ποικίλλει, ενώ ο δεύτερος όρος τόσο του Truman όσο και της Clinton δείχνει μονοψήφιους ρυθμούς ανάπτυξης σε σύγκριση με διψήφια ψηφία τους πρώτους όρους τους. Ενώ ο Reagan επιβράδυνε τον ρυθμό ανάπτυξης κατά τη διάρκεια της δεύτερης θητείας του, και οι δύο όροι είχαν αύξηση χρέους άνω του 60%.
Απόδοση της χρηματιστηριακής αγοράς

Οι επιδόσεις της χρηματιστηριακής αγοράς, όπως μετράται μέσω του S & P 500, έχουν αναμειχθεί για τους προέδρους από την Truman. Ο Ρίτσαρντ Νίξον και ο Γιώργος Μπους, έφυγαν από το γραφείο με την απώλεια αξίας της αγοράς (και οι δύο όροι του Μπους μειώθηκαν), ενώ ο Ρέιγκαν και η Κλίντον έφυγαν από το αξίωμα τους με απόδοση δευτερογενών χρηματιστηριακών συναλλαγών μεγαλύτερη από αυτή των πρώτων τους όρων.
Η εμπιστοσύνη των καταναλωτών

Ο Δείκτης καταναλωτικού συναίσθηματος του Πανεπιστημίου του Michigan έδειξε μείωση της εμπιστοσύνης στο δεύτερο όρο κάθε προέδρου, δεδομένου ότι ο Τρούμαν, με την προεδρία του Νίξον, σηματοδοτήθηκε από πτώσεις εμπιστοσύνης για καθέναν από τους δύο όρους του. Ένας υποκείμενος παράγοντας θα μπορούσε να είναι η αύξηση του πραγματικού διαθέσιμου εισοδήματος, η οποία επιβραδύνθηκε κατά τη διάρκεια της δεύτερης θητείας κάθε προέδρου του Τρούμαν, εκτός από την Κλίντον.
Η κατώτατη γραμμή
Η ιστορία δεν είναι πάντα καταδικασμένη να επαναληφθεί. Τρεις πρόεδροι - ο Χάρι Σ. Τρούμαν, ο Ρόναλντ Ρέιγκαν και ο Μπιλ Κλίντον - άφησαν το χρόνο τους στο αξίωμα τους με την οικονομία του Σ.Σ. σε αναμφισβήτητα καλύτερη κατάσταση από ό, τι όταν ξεκίνησαν οι δεύτεροι όροι. Ο καθένας από αυτούς τους προέδρους αντιμετώπισε διαφορετικούς αγώνες - μεταπολεμική οικονομική αναδιάρθρωση, ανάκαμψη από τον διψήφιο πληθωρισμό και μια ομοσπονδιακή κρίση του προϋπολογισμού, αντίστοιχα - αλλά άφησε το γραφείο του Oval σε καλύτερη κατάσταση από ό, τι όταν έδωσαν τον όρκο για δεύτερη φορά.

AD: