Υπάρχουν πολλά πράγματα που κάνουν οι επενδυτές για να προστατεύσουν τα χαρτοφυλάκιά τους από τον κίνδυνο. Ένας σημαντικός τρόπος για την προστασία του χαρτοφυλακίου είναι η διαφοροποίηση. Με λίγα λόγια, αυτό σημαίνει ότι ένας επενδυτής επιλέγει να συμπεριλάβει διάφορους τύπους τίτλων και επενδύσεις από διάφορους εκδότες και βιομηχανίες. Η ιδέα εδώ είναι η ίδια με την παλιά παροιμία "μην βάζετε όλα τα αυγά σας σε ένα καλάθι. "Όταν επενδύεστε σε πολλούς τομείς, εάν αποτύχετε, τα υπόλοιπα θα διασφαλίσουν ότι το χαρτοφυλάκιο στο σύνολό του παραμένει ασφαλές. Αυτή η προστιθέμενη ασφάλεια μπορεί να μετρηθεί στα αυξημένα κέρδη που τείνει να φέρει ένα διαφοροποιημένο χαρτοφυλάκιο σε σύγκριση με μια μεμονωμένη επένδυση ίδιου μεγέθους.

AD:

Η διαφοροποίηση είναι μια μεγάλη στρατηγική για όσους θέλουν να μειώσουν τον κίνδυνο για την επένδυσή τους μακροπρόθεσμα. Όπως σημειώνει η ASX (2014), η διαδικασία διαφοροποίησης περιλαμβάνει:

Επένδυση σε περισσότερους από έναν τύπους περιουσιακών στοιχείων. Αυτό σημαίνει ότι συμπεριλαμβάνετε ομόλογα, μετοχές, εμπορεύματα, REIT, υβρίδια και πολλά άλλα στο χαρτοφυλάκιό σας.

• Επένδυση σε αρκετούς διαφορετικούς τίτλους μέσα σε κάθε στοιχείο. Ένα διαφοροποιημένο χαρτοφυλάκιο διανέμει επενδύσεις γύρω από διαφορετικά χρεόγραφα του ίδιου τύπου περιουσιακού στοιχείου, δηλαδή πολλαπλά ομόλογα από διάφορους εκδότες, μετοχές σε διάφορες εταιρείες από διαφορετικούς κλάδους κλπ.
• Επένδυση σε στοιχεία ενεργητικού που δεν συσχετίζονται σημαντικά μεταξύ τους. Η ιδέα εδώ είναι να επιλέξετε διαφορετικές κατηγορίες περιουσιακών στοιχείων και τίτλων με διαφορετικές διάρκειες ζωής και κύκλους, προκειμένου να ελαχιστοποιήσετε την επίδραση αρνητικών συνθηκών που θα μπορούσαν να επηρεάσουν αρνητικά το χαρτοφυλάκιό σας.

AD:

Αυτό το τελευταίο σημείο είναι σημαντικό να έχουμε κατά νου όταν συνθέτουμε ένα διαφοροποιημένο χαρτοφυλάκιο. Χωρίς αυτό, ανεξάρτητα από το πόσο διαφοροποιημένα είναι τα είδη των περιουσιακών σας στοιχείων, μπορεί να είναι ευάλωτα στον ίδιο κίνδυνο και, ως εκ τούτου, το χαρτοφυλάκιό σας θα αντιδράσει από κοινού. Ως εκ τούτου, είναι βασικό για τους επενδυτές να αποφεύγουν να επιλέγουν επενδύσεις για τα χαρτοφυλάκια τους που συσχετίζονται σε μεγάλο βαθμό. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι στο πλαίσιο των πρακτικών διαχείρισης χαρτοφυλακίου υπάρχει μια διάκριση μεταξύ αφελούς διαφοροποίησης και αποτελεσματικής διαφοροποίησης (που επίσης αναφέρεται ως βέλτιστη διαφοροποίηση).

AD:

Η κατανόηση της διαφοράς μεταξύ της αφελούς και της βέλτιστης διαφοροποίησης

Ο λόγος που η διαφοροποίηση είναι συνήθως μια επιτυχημένη στρατηγική είναι ότι τα ξεχωριστά περιουσιακά στοιχεία δεν έχουν πάντοτε τις τιμές τους να κινούνται μαζί. Ως εκ τούτου, μια μάλλον αφελής διαφοροποίηση μπορεί να είναι επωφελής (ωστόσο, στη χειρότερη περίπτωση, μπορεί επίσης να είναι αντιπαραγωγική). Όπως εξηγεί το NASDAQ (2016), η αόριστη διαφοροποίηση είναι ένας τύπος στρατηγικής διαφοροποίησης, όπου ένας επενδυτής επιλέγει απλώς διαφορετικά χρεόγραφα τυχαία ελπίζοντας ότι αυτό θα μειώσει τον κίνδυνο του χαρτοφυλακίου λόγω της ποικιλίας των επιλεγμένων τίτλων.Η απλή διαφοροποίηση απλά δεν είναι τόσο εξειδικευμένη όσο οι μέθοδοι διαφοροποίησης που χρησιμοποιούν τη στατιστική μοντελοποίηση. Ωστόσο, όταν υπαγορεύεται από την εμπειρία, την προσεκτική εξέταση κάθε ασφάλειας και την κοινή λογική, η αφελής διαφοροποίηση είναι μια αποδεδειγμένη αποτελεσματική στρατηγική για τη μείωση του κινδύνου χαρτοφυλακίου.

Η βέλτιστη διαφοροποίηση (γνωστή και ως διαφοροποίηση Markowitz), από την άλλη πλευρά, υιοθετεί μια διαφορετική προσέγγιση στη δημιουργία ενός διαφοροποιημένου χαρτοφυλακίου. Εδώ, εστιάζουμε στην εξεύρεση περιουσιακών στοιχείων, των οποίων ο συσχετισμός μεταξύ τους δεν είναι απολύτως θετικός. Αυτό συμβάλλει στην ελαχιστοποίηση του κινδύνου σε λιγότερους τίτλους οι οποίοι με τη σειρά τους μπορούν επίσης να συμβάλουν στη μεγιστοποίηση της απόδοσης. Με αυτήν την προσέγγιση, οι υπολογιστές χρησιμοποιούν σύνθετα μοντέλα και αλγόριθμους σε μια προσπάθεια να βρεθεί η ιδανική συσχέτιση μεταξύ περιουσιακών στοιχείων ώστε να ελαχιστοποιηθεί ο κίνδυνος και να μεγιστοποιηθεί η απόδοση.

Όπως αναφέρθηκε παραπάνω, και οι δύο μορφές διαφοροποίησης (αφηρημένη και βέλτιστη διαφοροποίηση) μπορεί να είναι αποτελεσματικές, απλώς και μόνο επειδή η διαφοροποίηση προκύπτει όταν κατανέμετε τα επενδυτικά κεφάλαια σας σε διαφορετικά περιουσιακά στοιχεία.

Η αόριστη διαφοροποίηση αναφέρεται στη διαδικασία τυχαίας επιλογής διαφόρων στοιχείων ενεργητικού για το χαρτοφυλάκιό σας χωρίς να χρησιμοποιείτε περίπλοκο υπολογισμό για να αποφασίσετε ποια επιλογή επιλέγετε. Παρά τον τυχαίο χαρακτήρα της, αυτή εξακολουθεί να είναι μια αποτελεσματική στρατηγική για τη μείωση του κινδύνου βάσει του νόμου μεγάλου αριθμού.

Η Σημασία της Συσχέτισης

Υπάρχει ένας "καλύτερος" τρόπος διαφοροποίησης. Συγκεκριμένα: εξετάστε τα περιουσιακά στοιχεία που σκοπεύετε να επενδύσετε, για να βρείτε αυτά που δεν τείνουν να κινούνται προς τα πάνω ή προς τα κάτω σε συσχετισμό μεταξύ τους. Με αυτόν τον τρόπο, μπορείτε να μειώσετε αποτελεσματικά τον κίνδυνο του χαρτοφυλακίου σας. Αυτό λειτουργεί, όπως εξήγησε το Ινστιτούτο CFA (2014), λόγω της συσχέτισης - μιας σημαντικής έννοιας στα στατιστικά στοιχεία. Η συσχέτιση είναι η μέτρηση του βαθμού ή της έκτασης στην οποία δύο ξεχωριστές αριθμητικές τιμές κινούνται μαζί. Εδώ, οι αξίες που μας ενδιαφέρουν είναι περιουσιακά στοιχεία. Η μέγιστη πιθανή συσχέτιση είναι 100%, η οποία εκφράζεται σε 1. 0. Όταν δύο στοιχεία ενεργητικού έχουν συσχετισμό με 1,00, όταν κάποιος κινείται, ο άλλος κινείται πάντα. Αν και το ποσό που μετακινούνται αυτά τα περιουσιακά στοιχεία μπορεί να είναι διαφορετικό, ένας συσχετισμός των 1,0 σημαίνει ότι πάντοτε κινούνται προς την ίδια κατεύθυνση. Αντίθετα, όταν δύο περιουσιακά στοιχεία κινούνται προς αντίθετες κατευθύνσεις, ο συσχετισμός τους είναι αρνητικός. Αν πάνε πάντα το 100% του χρόνου στην αντίθετη κατεύθυνση, αυτό θεωρείται -100% ή -1. 0. Έτσι, όταν εξετάζουμε τη συσχέτιση των περιουσιακών στοιχείων, τόσο πιο κοντά στο -1. 0, τόσο μεγαλύτερη είναι η επίδραση της διαφοροποίησης. (

Η κατώτατη γραμμή

Ο καθένας είναι σαφής σε αυτό: οι επενδυτές πρέπει να διαφοροποιήσουν τα χαρτοφυλάκιά τους για να προστατεύσουν από τον κίνδυνο. Παρόλο που καθίσταται λιγότερο αποτελεσματική η διαφοροποίηση κάτω από ακραίες συνθήκες, οι τυπικές συνθήκες της αγοράς σχεδόν πάντα σημαίνουν ότι ένα καλά διαφοροποιημένο χαρτοφυλάκιο μπορεί να μειώσει σημαντικά τον κίνδυνο που αντιμετωπίζουν οι επενδυτές. Ως εκ τούτου, είναι σημαντικό να προσπαθείτε να βελτιώνετε ή να βελτιστοποιείτε συνεχώς τη διαφοροποίηση του χαρτοφυλακίου σας για να μεγιστοποιήσετε την προστασία που προσφέρει στις επενδύσεις σας. Αυτό σημαίνει τη διεξαγωγή της δέουσας επιμέλειας για τον εντοπισμό περιουσιακών στοιχείων που δεν κινούνται σε συσχετισμό μεταξύ τους, σε αντίθεση με απλή, αφηρημένη διαφοροποίηση.

Από την άλλη πλευρά, τα υποτιθέμενα οφέλη που παρέχει η σύνθετη μαθηματική διαφοροποίηση είναι σχετικά ασαφή. Η εφαρμογή και η λειτουργία τέτοιων σύνθετων μοντέλων είναι ακόμη πιο ασαφής για τον μέσο επενδυτή. Βεβαίως τα μηχανογραφικά μοντέλα έχουν τη δυνατότητα να φαίνονται πειστικά και εντυπωσιακά, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι πιο ακριβή ή διορατικό από το να είσαι απλώς λογικός. Στο τέλος, είναι πιο σημαντικό αν ένα μοντέλο παράγει αποτελέσματα παρά εάν βασίζεται σε έναν πολύ περίπλοκο αλγόριθμο.