Ο πληθωρισμός ή το γενικό επίπεδο τιμών όλων των αγαθών και υπηρεσιών σε μια οικονομία παρέμεινε υποτονικός τα χρόνια που ακολούθησαν τη Μεγάλη Ύφεση. Στην πραγματικότητα, στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο ρυθμός πληθωρισμού παρέμεινε κάτω από 3,5% κάθε χρόνο από το 2008. Στην Ευρώπη, τα επίπεδα των τιμών έχουν επίσης υποβαθμιστεί, ενώ ορισμένα τμήματα της Ευρωζώνης βιώνουν αυτό που ισοδυναμεί με αρνητικό πληθωρισμό - αποπληθωρισμό. Ο πληθωρισμός μετράται γενικά χρησιμοποιώντας τον δείκτη τιμών καταναλωτή (CPI), ο οποίος μετρά τις μεταβολές των τιμών ενός καλαθιού αγαθών με την πάροδο του χρόνου ή μέσω του αποπληθωριστή τιμών του ΑΕΠ, ο οποίος εξετάζει τις μεταβολές της ονομαστικής και της πραγματικής αύξησης του ΑΕΠ σε κάποια περίοδο. (Για περισσότερες πληροφορίες, βλέπε επίσης: Γιατί η αποπληθωρισμός είναι άσχημη για μια οικονομία; )

Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, καθώς και η Λαϊκή Τράπεζα της Κίνας και η Τράπεζα της Ιαπωνίας, προσπαθούν να αντιμετωπίσουν τον αποπληθωρισμό με τις επεκτατικές νομισματικές πολιτικές και μέσω μη παραδοσιακών πολιτικών όπως η ποσοτική χαλάρωση για να πυροδοτήσουν συνολικά ζήτηση και ενθαρρύνει την αύξηση των επιπέδων των τιμών. Εν τω μεταξύ, η πρόεδρος της ομοσπονδιακής κυβέρνησης του Ηνωμένου Βασιλείου, Janet Yellen, ανέφερε ότι εδώ, τουλάχιστον, θα μπορούσε να υπάρξει αύξηση του επιτοκίου στον ορίζοντα. Γιατί υπάρχει μια αποσύνδεση μεταξύ της πολιτικής των κεντρικών τραπεζών στις Ηνωμένες Πολιτείες σε σύγκριση με άλλα σημαντικά μέρη του κόσμου; Είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες στα πρόθυρα μιας περιόδου πληθωρισμού; (Για σχετική ανάγνωση, βλ. Επίσης:

Ποσοτική Χαλάρωση: Λειτουργεί; )

Συνοπτική επισκόπηση του πληθωρισμού

Το φαινόμενο του πληθωρισμού αποτελεί μέρος της ανθρώπινης κοινωνίας για χιλιετίες. Τα αρχεία που καλύπτουν αιώνες το κόστος μιας στρατιωτικής στολής στην αρχαία Ρώμη δείχνουν σταθερή αύξηση με την πάροδο του χρόνου. Η Ευρώπη γνώρισε περιόδους γρήγορου πληθωρισμού μετά από μεγάλες ανακαλύψεις χρυσού ή αργύρου ή μετά από μακρούς και καταστροφικούς πολέμους. Με την κατάρρευση του χρυσού προτύπου στη δεκαετία του 1970, όπου τα εθνικά νομίσματα δεν ήταν πλέον συνδεδεμένα με την εγγενή αξία του χρυσού αλλά ήταν ελεύθερα να επιπλέουν μεταξύ τους σε μια ανοιχτή αγορά συναλλάγματος, ο πληθωρισμός έγινε ακόμη μεγαλύτερη ανησυχία.

Ο χρυσός, που είναι σπάνιος και παρά μόνο ένα μικρό ποσό που παράγεται κάθε χρόνο, είναι φυσιολογικά αποπληθωριστικό. Με άλλα λόγια, αν η ζήτηση για χρυσό αυξάνεται με την οικονομική ανάπτυξη, αλλά η ποσότητα του χρυσού μπορεί να αυξηθεί μόνο κατά ένα μικρό ποσό, η αξία μιας ουγγιάς χρυσού θα αυξηθεί φυσικά. Εάν ένα μήλο κοστίζει ένα γραμμάριο χρυσού και αυτός ο χρυσός έγινε πιο πολύτιμος, θα μπορούσε τώρα να αγοράσει δύο μήλα. Το κόστος ενός μήλου έχει μειωθεί από ένα γραμμάριο χρυσού σε ένα μισό γραμμάριο.

Τα χρήματα που δεν υποστηρίζονται από χρυσό, μερικές φορές αναφέρονται ως χρηματικά ποσά, υποστηρίζονται από την κυβέρνηση που εκδίδει αυτά τα χρήματα και την ικανότητά τους να επιβάλλουν φόρους και να ελέγχουν την προσφορά χρήματος προσθέτοντας ή αφαιρώντας ποσότητες από την κυκλοφορία.Αν οι άνθρωποι χάνουν την πίστη σε αυτήν την κυβέρνηση, ή εάν υπερβολικά πολλά χρήματα πλημμυρίζουν την αγορά όλα με τη μία, αυτά τα χρήματα θα μπορούσαν να γίνουν λιγότερο πολύτιμα. Εάν ένα μήλο κοστίζει $ 1 και το δολάριο χάνει το ήμισυ της αξίας του για οποιοδήποτε λόγο, θα απαιτούσε τώρα $ 2 για να αγοράσει το ίδιο μήλο. Με άλλα λόγια, οι τιμές έχουν αυξηθεί. Ο πληθωρισμός που προκαλείται με αυτόν τον τρόπο αναφέρεται μερικές φορές ως πληθωρισμός με "κόστος". Όπως είπε κάποτε ο μονεταριστής οικονομολόγος του σχολείου Μίλτον Φρίντμαν: «ο πληθωρισμός είναι πάντα και παντού ένα νομισματικό φαινόμενο. "Αν η κυβέρνηση δημιουργήσει υπερβολική προσφορά χρήματος σε σχέση με τη ζήτηση, οι τιμές θα αυξηθούν καθώς το χρήμα χάνει την αξία του στην αγορά. (Για περισσότερες πληροφορίες, βλ.:

Πώς η Federal Reserve διαχειρίζεται την προσφορά χρήματος .) Ο πληθωρισμός μπορεί επίσης να συμβεί μέσω ενός μηχανισμού "μισθού-έλξης" ή "ζήτησης-έλξης". Σε αυτό το σενάριο, η οικονομική παραγωγή και η ανάπτυξη σημειώνονται αρκετά γρήγορα, δημιουργώντας μεγάλη ζήτηση εργασίας για την πλήρωση νέων θέσεων εργασίας για να συνεχιστεί η επέκταση. Ως αποτέλεσμα αυτής της ζήτησης, οι μισθοί και οι μισθοί αυξάνονται, έτσι ώστε οι εργαζόμενοι να έχουν τώρα περισσότερα χρήματα στις τσέπες τους. Καθώς αυτά τα επιπλέον χρήματα δαπανώνται για αγαθά και υπηρεσίες ή επενδύονται σε περιουσιακά στοιχεία, οι τιμές αυτών των πραγμάτων θα προστεθούν και μέχρις ότου επιτευχθεί ένα νέο υψηλότερο επίπεδο τιμών ισορροπίας.

Οι νικητές και οι χαμένοι του πληθωρισμού

Ανεξάρτητα από την υποκείμενη αιτία ενός πληθωρισμού, μια γενική αύξηση των τιμών θα ωφεληθεί πάντα μερικές σε βάρος άλλων. Οι χρεώστες, ή εκείνοι που χρωστάνε χρήματα λόγω δανείων ή υποχρεώσεων, γενικά έρχονται μπροστά. Αν έχετε ένα οφειλόμενο δάνειο με σταθερό επιτόκιο, όπως μια παραδοσιακή υποθήκη, θα είστε υποχρεωμένοι να κάνετε σταθερές πληρωμές σε τακτική βάση μέχρι να εξοφληθεί το χρέος. Εάν χρωστάτε 1.000 δολάρια το μήνα με δάνειο 250.000 δολ., Θα είστε πολύ καλύτερα αν μειωθεί η αξία (ή πιο σωστά, η αγοραστική δύναμη) των $ 1.000. Εάν το δολάριο θα χάσει το ήμισυ της αξίας του, κάθε πληρωμή δανείου θα σας "κοστίσει" μόνο το ισοδύναμο των $ 500 που προχωράει.

Οι εταιρείες που έχουν εκδώσει χρέος σταθερού επιτοκίου θα δουν επίσης τα οφέλη. Μερικές φορές οι άνθρωποι λένε ότι οι εθνικές κυβερνήσεις με μεγάλα ποσά χρέους προς εξυπηρέτηση θα επιδιώξουν να «διογκώσουν το δρόμο τους έξω» από αυτές τις υποχρεώσεις μέσω της ίδιας μηχανικής. (Για σχετική ανάγνωση, βλέπε:

Τι πρέπει να γνωρίζετε για τον πληθωρισμό .) Από την άλλη πλευρά, οι πιστωτές ή οι άνθρωποι που δανείζουν χρήματα με σταθερό επιτόκιο θα αισθανθούν το αντίθετο αποτέλεσμα. Κάθε πληρωμή τόκων που λαμβάνουν θα έχει ουσιαστικά μικρότερη αγοραστική δύναμη καθώς τα επίπεδα τιμών για όλα τα υπόλοιπα αυξάνονται. Ο χρηματοπιστωτικός τομέας, και κυρίως οι τράπεζες, συνήθως πληγώνονται περισσότερο σε τέτοιες καταστάσεις, δεδομένου ότι ασχολούνται με την επέκταση της πίστωσης και τη χορήγηση δανείων. Οι ομολογιούχοι του εταιρικού ή δημόσιου χρέους θα μειώσουν επίσης την αξία των επενδύσεών τους.

Είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες στα όρια του ανανεωμένου πληθωρισμού;

Ένα μέτριο ποσοστό πληθωρισμού (συνήθως μεταξύ 2% και 4%) είναι γενικά αποδεκτό από τους οικονομολόγους για να είναι υγιείς για σταθερή οικονομική ανάπτυξη.Οτιδήποτε πολύ περισσότερο από αυτό και η οικονομία μπορεί να "υπερθερμανθεί" προκαλώντας στις κεντρικές τράπεζες να ενισχύσουν τη νομισματική πολιτική για να αποτρέψουν την επικίνδυνη, ξεπερασμένη υπερπληθωρισμό. Ταυτόχρονα, ο πληθωρισμός που είναι πολύ χαμηλός μπορεί να οδηγήσει σε οικονομική στασιμότητα και εξίσου επικίνδυνη αποπληθωριστική σπείρα, η οποία είναι δύσκολο να ανακάμψει.

Από τη Μεγάλη ύφεση του 2008, η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ ή η Fed αντέδρασε στον χαμηλό πληθωρισμό υιοθετώντας χαλαρή νομισματική πολιτική: μειώνοντας το επιτόκιο στόχου στο 0% και αντλώντας χρήματα στην οικονομία μέσω πράξεων ανοικτής αγοράς αγοράζοντας κρατικά αξιόγραφα σε αντάλλαγμα για νέα δολάρια. Ακόμα, η οικονομία του Η.Π.Α. δεν παρουσίασε αρκετή ανάπτυξη για να φθάσει ο πληθωρισμός στο σημείο όπου θα έπρεπε και η Fed κατέφυγε σε διάφορες επαναλήψεις ποσοτικής χαλάρωσης (QE).

Στην ποσοτική χαλάρωση, η κεντρική τράπεζα αρχίζει να υποστηρίζει τις τιμές των διαφόρων αγορών περιουσιακών στοιχείων, κάνοντας αγορές μη κυβερνητικών τίτλων, όπως στεγαστικά δάνεια, εταιρικό χρέος και ακόμη μετοχές μετοχών που διαπραγματεύονται στο χρηματιστήριο. Ο συνολικός αντίκτυπος αυτών των μέτρων είναι να καταστήσει την εξοικονόμηση λιγότερο ελκυστική και να καταστήσει πιο ελκυστικές τις δαπάνες και τις επενδύσεις. Καθώς η κατανάλωση και οι επενδύσεις είναι οι μεγαλύτεροι παράγοντες της εγχώριας οικονομικής ανάπτυξης, οι ενέργειες αυτές έχουν λογική νόημα. (999)

Το πρόβλημα ήταν ότι παρά τις προσπάθειες αυτές για την εισροή χρημάτων στην οικονομία και το κόστος δανεισμού χαμηλών, πληθωριστικών και οικονομικών η ανάπτυξη παρέμεινε σιωπηρή μέχρι πρόσφατα. Τώρα, η συνολική ανεργία μειώθηκε στο 5% περίπου και το ΑΕΠ αυξήθηκε σταθερά. Οι αγορές περιουσιακών στοιχείων όπως η χρηματιστηριακή αγορά γνώρισαν σταθερή ανάπτυξη από τα χαμηλότερα επίπεδα μετά την ύφεση και τώρα η Fed έχει δηλώσει ότι σύντομα θα αρχίσουν να αυξάνουν τα επιτόκια. Το επικριτικό ερώτημα είναι γιατί ο πληθωρισμός παρέμεινε τόσο χαμηλός για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα παρά τη χώρα γεμάτη χρήματα. Η απάντηση θα μπορούσε να είναι ότι ενώ οι παρεμβάσεις της κεντρικής τράπεζας αύξησαν τη νομισματική βάση ή την προσφορά χρήματος M0, αυτά τα δολάρια κρατήθηκαν στο αποθεματικό από το τραπεζικό σύστημα. Στην πραγματικότητα, η σημαντικότερη προσφορά χρήματος M2, η οποία αντιπροσωπεύει την κλασματική αποθεματοποίηση τραπεζών και πιστώσεων, δεν σημείωσε σημαντική αύξηση κατά την ίδια περίοδο. (999) Η κατώτατη γραμμή

Ακόμη και όταν η Ευρώπη και άλλα μέρη του κόσμου ασχολούνται με την οικονομική στασιμότητα και τον αποπληθωρισμό, η Η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ ανακοίνωσε ότι σύντομα θα αυξήσει τα επιτόκια. Μετά από χρόνια χαλαρής νομισματικής πολιτικής και ποσοτικής χαλάρωσης, η κίνηση αυτή μπορεί να υποδηλώνει ότι τα γενικά επίπεδα τιμών θα αυξηθούν τελικά και ότι το Σ.Α. θα αρχίσει να γνωρίζει ουσιαστικά επίπεδα πληθωρισμού για πρώτη φορά σε σχεδόν μια δεκαετία. Ωστόσο, αυτή η προσδοκία θα μπορούσε να υποχωρήσει εάν οι κινεζικές και οι ευρωπαϊκές οικονομίες εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν προβλήματα που εξανεμίζονται μέσω των παγκόσμιων αγορών και αποσταθεροποιούν την οικονομική ανάπτυξη που αντιμετωπίζει σήμερα το Ηνωμένο Βασίλειο.Στην πραγματικότητα, η Fed έχει δηλώσει ότι μπορεί να συγκρατήσει την αύξηση των επιτοκίων εάν τα δεδομένα της αγοράς και των οικονομικών δεδομένων αρχίσουν να γλιστρήσουν πριν λάβουν την απόφασή τους.