α:

Από το 2014, οι Κλειδωμένοι Λογαριασμοί Συνταξιοδότησης προστατεύονται από τους πιστωτές. Οι μόνες εξαιρέσεις είναι οι δικαστικές διαταγές για τη στήριξη συζύγων, τη νομοθεσία περί γαμικών περιουσιών ή την υποστήριξη παιδιών.

Παραδοσιακά, όλες οι συντάξεις στον Καναδά ήταν καταχωρημένα συνταξιοδοτικά προγράμματα που διαχειρίζονται μεγάλοι εργοδότες, όπως εταιρείες και κρατικές υπηρεσίες. Οι καναδοί που δεν είχαν πρόσβαση σε ένα εταιρικό συνταξιοδοτικό σχέδιο είχαν λίγες εναλλακτικές λύσεις εξοικονόμησης εκτός από την ασφάλεια γήρατος, την σύνταξη γήρατος και, αργότερα, το συνταξιοδοτικό σχέδιο του Καναδά. Ωστόσο, το εισόδημα που παρείχαν αυτές οι συντάξεις, παρόλο που το καθένα ήταν βελτίωση έναντι των πρώτων, δεν ήταν αρκετό για να στηρίξει ένα άτομο.

Τα καταγραμμένα συνταξιοδοτικά προγράμματα αποταμιεύσεων εισήχθησαν το 1957. Αυτά τα σχέδια επέτρεψαν στους καναδούς να επενδύσουν το μικρότερο από το 10% του εισοδήματός τους ή τα $ 2500 σε αναβαλλόμενη φορολογία. Αν και η νομοθεσία ποικίλλει από την επαρχία σε επαρχία, οι RRSP που κρατιούνται με τράπεζες και εταιρείες επενδύσεων δεν παρέχουν την ίδια προστασία από τους πιστωτές που έκαναν τα RPPs. Περισσότεροι Καναδοί άρχισαν να χρησιμοποιούν τα RRSPs για να σώσουν ως αποτέλεσμα λιγότερων εργοδοτών που προσέφεραν RPPs μέσα στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα. Αυτό άφησε αυξανόμενο αριθμό περιουσιακών στοιχείων του Καναδά που είναι πιθανώς ευάλωτα στους πιστωτές. Τα RRSP που διατηρούνται με ασφαλιστικές εταιρείες που ονομάζουν τους συζύγους ή τα παιδιά ως δικαιούχοι έχουν παραδοσιακά προστατευθεί από τους πιστωτές.

Αυτό τροποποιήθηκε με τον καναδικό νόμο C-12 τον Ιούνιο του 2008. Το νομοσχέδιο προστατεύει τα περιουσιακά στοιχεία που διατηρούνται σε μια RRSP από την κατάσχεση από τους πιστωτές για εκείνους που προστατεύονται από πτώχευση. Αξίζει να σημειωθεί ότι το νομοσχέδιο δεν προστατεύει την κατάσχεση των περιουσιακών στοιχείων που τηρούνται σε μια RRSP όταν ένα άτομο δεν είναι υπό προστασία από πτώχευση από το δικαστήριο. Ωστόσο, κάποια επαρχιακή νομοθεσία παρέχει πρόσθετη προστασία. Επίσης, το νομοσχέδιο απαιτεί μια περίοδο clawback, κατά την οποία οι πιστωτές μπορούν να κατασχέσουν περιουσιακά στοιχεία που έχουν κατατεθεί κατά τη διάρκεια των 12 μηνών που προηγούνται της κατάθεσης της πτώχευσης για να σταματήσουν ενδεχόμενη κατάχρηση της προστασίας από τους αρραβωνιαστές.