α:

Υπάρχουν τρεις κοινές μέθοδοι για το κόστος λογοδοσίας αποθέματος: μέθοδος μέσου σταθμικού κόστους. πρώτα μέσα, πρώτα έξω, ή FIFO. και τελευταία στο, πρώτη, ή LIFO. Οι εταιρείες στις Ηνωμένες Πολιτείες λειτουργούν σύμφωνα με τις γενικά αποδεκτές λογιστικές αρχές, ή GAAP, που επιτρέπει και τη χρήση και των τριών μεθόδων. Οι περισσότερες άλλες χώρες χρησιμοποιούν τα Διεθνή Πρότυπα Χρηματοοικονομικής Πληροφόρησης ή τα ΔΠΧΑ, τα οποία απαγορεύουν τη χρήση της μεθόδου LIFO. Τα ΓΠΛΑ και τα ΔΠΧΠ διαφέρουν επίσης από τις αποτιμήσεις αναστροφής αποθεμάτων και τους τύπους κοστολόγησης.

Ενώ αυτά τα δύο συστήματα διαφέρουν από πολλές απόψεις, έχουν κάποιες ομοιότητες για τον υπολογισμό του κόστους αποθεμάτων. Για παράδειγμα, τα έξοδα απογραφής πρέπει να περιλαμβάνουν όλα τα άμεσα έξοδα σε έτοιμο απόθεμα προς πώληση, συμπεριλαμβανομένων των γενικών εξόδων, και πρέπει να εξαιρούν τα έξοδα πώλησης και τα γενικότερα διοικητικά έξοδα.

Αποτίμηση αποθέματος

Σύμφωνα με τα GAAP, το απόθεμα καταγράφεται ως το χαμηλότερο κόστος ή αγοραία αξία. Σύμφωνα με το Συμβούλιο Χρηματοοικονομικών Λογιστικών Προτύπων (FASB), ο οργανισμός που είναι αρμόδιος για την ερμηνεία και τροποποίηση των ΓΑΛΑ, η αγοραία αξία ορίζεται ως το τρέχον κόστος αντικατάστασης ως περιορισμένο από την καθαρή ρευστοποιήσιμη αξία.

Τα ΔΠΧΠ ορίζουν ελαφρώς διαφορετικούς κανόνες κοστολόγησης. Αναφέρει ότι το απόθεμα μετράται ως το μικρότερο κόστος ή καθαρή ρευστοποιήσιμη αξία. Πρόκειται για μια λεπτή διάκριση, δεδομένου ότι και οι δύο χρησιμοποιούν τη φράση "καθαρή ρευστοποιήσιμη αξία".

Η έκδοση της καθαρής ρευστοποιήσιμης αξίας (GAAP) είναι ίση με την εκτιμώμενη τιμή πώλησης, μειωμένη με το εύλογο κόστος που συνδέεται με την πώληση. Για τα ΔΠΧΑ, η καθαρή ρευστοποιήσιμη αξία είναι η καλύτερη προσέγγιση για το πόσα «αποθέματα αναμένεται να πραγματοποιήσουν».

Αντιστροφή των απογραφών αποθέματος

Και τα δύο συστήματα απαιτούν την καταγραφή του αποθέματος μόλις το κόστος του είναι υψηλότερο από την καθαρή ρευστοποιήσιμη αξία του. Κατά μία έννοια, αυτό σημαίνει ότι ο κατάλογος είναι "υποβρύχιος". Μερικές φορές η καθαρή ρευστοποιήσιμη αξία αλλάζει και ρυθμίζει τα αντίγραφα ασφαλείας. για κάποιο λόγο, το ενεργητικό απογραφής έχει εκτιμηθεί σε αξία.

Το ΔΠΧΠ επιτρέπει την πραγματοποίηση αναστροφών και την επακόλουθη αύξηση της αξίας που πρέπει να αναγνωρίζεται στις οικονομικές καταστάσεις. Αυτές οι αντιστροφές πρέπει να αναγνωρίζονται στην περίοδο κατά την οποία συμβαίνουν και περιορίζονται στο ποσό της αρχικής απομείωσης. Το GAAP απαγορεύει εντελώς την αντιστροφή.

Μέθοδοι Λογιστικής για Κόστος Αποθέματος

Σύμφωνα με τα Λογιστικά Πρότυπα ΚΩΔ. 330-10-30-9 σύμφωνα με τα Γ.Ο.Π.Α., μια εταιρεία θα πρέπει να επικεντρωθεί στη λογιστική μέθοδο που ανταποκρίνεται καλύτερα και σαφέστερα στο «περιοδικό εισόδημα». Αυτό παρέχει σημαντικό περιθώριο για τις επιχειρήσεις να μεγιστοποιήσουν τα έσοδα μετά από φόρους με βάση το κόστος απογραφής.

Τα διεθνή πρότυπα είναι πολύ διαφορετικά. Εκτός εάν απαλλάσσεται ρητώς από την έννοια ότι "δεν είναι συνήθως εναλλάξιμα για παραγόμενα αγαθά και υπηρεσίες", όλες οι απογραφές πρέπει να λογιστικοποιούνται χρησιμοποιώντας τη μέθοδο FIFO ή μέσο σταθμισμένο κόστος.Η επιλεγμένη μέθοδος πρέπει να παραμείνει συνεπής. Σύμφωνα με τα ΔΠΧΑ, παράγραφος 23 του ΔΛΠ 2, ορισμένα στοιχεία απογραφής πρέπει να χρησιμοποιούν μια ξεχωριστή και μοναδική μέθοδο κοστολόγησης.

Σύγκλιση

Οι λογιστικοί φορείς στο Ηνωμένο Βασίλειο και αλλού εξέφρασαν την επιθυμία να συγκλίνουν οι κανόνες λογιστικής μεταξύ των ΔΠΧΑ και των Λογιστικών Προτύπων. Είναι πιθανό ότι αυτές οι προσπάθειες σύγκλισης θα εξαλείψουν τη χρήση του κόστους LIFO στο Ηνωμένο Βασίλειο και θα δημιουργήσουν έναν πιο συνεπή ορισμό της καθαρής ρευστοποιήσιμης αξίας, μεταξύ άλλων σημαντικών λογιστικών μεταβολών.