Όταν η τιμή ενός προϊόντος που θέλετε να αγοράσετε ανεβαίνει, σας επηρεάζει. Αλλά γιατί η τιμή ανεβαίνει; Είναι η ζήτηση μεγαλύτερη από την προσφορά; Το κόστος αυξήθηκε λόγω των πρώτων υλών που κάνουν το CD; Ή, ήταν ένας πόλεμος σε μια άγνωστη χώρα που επηρέασε την τιμή; Για να απαντήσουμε σε αυτές τις ερωτήσεις, πρέπει να στραφούμε προς τη μακροοικονομία.

TUTORIAL: Οικονομικά

Τι είναι αυτό;

Η μακροοικονομία είναι η μελέτη της συμπεριφοράς της οικονομίας στο σύνολό της. Αυτό διαφέρει από τη μικροοικονομία, η οποία επικεντρώνεται περισσότερο στα άτομα και πώς παίρνουν οικονομικές αποφάσεις. Περιττό να πούμε ότι η μακροοικονομία είναι πολύ περίπλοκη και υπάρχουν πολλοί παράγοντες που την επηρεάζουν. Αυτοί οι παράγοντες αναλύονται με διάφορους οικονομικούς δείκτες που μας λένε για τη γενική υγεία της οικονομίας.

Οι μακροοικονομικοί προσπαθούν να προβλέψουν οικονομικές συνθήκες για να βοηθήσουν τους καταναλωτές, τις επιχειρήσεις και τις κυβερνήσεις να λάβουν καλύτερες αποφάσεις.

• Οι καταναλωτές θέλουν να μάθουν πόσο εύκολο θα είναι να βρουν δουλειά, πόσο κοστίζει η αγορά αγαθών και υπηρεσιών στην αγορά ή πόσο κοστίζει να δανειστεί χρήματα.
• Οι επιχειρήσεις χρησιμοποιούν μακροοικονομική ανάλυση για να καθορίσουν εάν η επέκταση της παραγωγής θα είναι ευπρόσδεκτη από την αγορά. Θα έχουν οι καταναλωτές αρκετά χρήματα για να αγοράσουν τα προϊόντα, ή θα τα προϊόντα κάθονται στα ράφια και θα συλλέξουν σκόνη;
• Οι κυβερνήσεις στρέφονται στη μακροοικονομία όταν καταλογίζουν τις δαπάνες, δημιουργούν φόρους, αποφασίζουν για τα επιτόκια και λαμβάνουν αποφάσεις πολιτικής.

Η μακροοικονομική ανάλυση επικεντρώνεται γενικά σε τρία σημεία: το εθνικό προϊόν (με βάση το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν (ΑΕΠ)), την ανεργία και τον πληθωρισμό. ( Η σημασία του πληθωρισμού και του ΑΕγχΠ )

Εθνική παραγωγή: ΑΕΠ

Η παραγωγή, η πιο σημαντική έννοια της μακροοικονομίας, αναφέρεται στο συνολικό ποσό αγαθών και υπηρεσιών μιας χώρας παράγει, κοινώς γνωστό ως ακαθάριστο εγχώριο προϊόν. Ο αριθμός είναι σαν ένα στιγμιότυπο της οικονομίας σε ένα συγκεκριμένο χρονικό σημείο.

Όταν αναφερόμαστε στο ΑΕγχΠ, οι μακροοικονομικοί παράγοντες τείνουν να χρησιμοποιούν το πραγματικό ΑΕΠ, το οποίο λαμβάνει υπόψη τον πληθωρισμό, σε αντίθεση με το ονομαστικό ΑΕΠ, το οποίο αντανακλά μόνο τις μεταβολές των τιμών. Το ονομαστικό ΑΕΠ θα είναι υψηλότερο εάν ο πληθωρισμός αυξάνεται από έτος σε έτος, επομένως δεν είναι απαραίτητα ενδεικτικό υψηλότερων επιπέδων παραγωγής, μόνο υψηλότερων τιμών.

Το μόνο μειονέκτημα του ΑΕγχΠ είναι ότι επειδή οι πληροφορίες πρέπει να συλλέγονται μετά από μια καθορισμένη χρονική περίοδο, ένα ποσοστό για το ΑΕΠ σήμερα θα πρέπει να είναι μια εκτίμηση. Ωστόσο, το ΑΕγχΠ αποτελεί ένα βήμα για τη μακροοικονομική ανάλυση. Μόλις συγκεντρωθούν μια σειρά αριθμών σε μια χρονική περίοδο, μπορούν να συγκριθούν και οι οικονομολόγοι και οι επενδυτές μπορούν να αρχίσουν να αποκρυπτογραφούν τους επιχειρηματικούς κύκλους, οι οποίοι αποτελούνται από τις εναλλασσόμενες περιόδους μεταξύ των οικονομικών υποχωρήσεων και των επεκτάσεων έχουν συμβεί με την πάροδο του χρόνου.(Για περισσότερες πληροφορίες, βλ.

Υψηλό ΑΕΠ σημαίνει οικονομική ευημερία, ή μήπως; ) Από εκεί μπορούμε να αρχίσουμε να εξετάζουμε τους λόγους για τους οποίους πραγματοποιήθηκαν οι κύκλοι, διεθνή φαινόμενα, μεταξύ άλλων. Φυσικά, αυτά τα στοιχεία μπορούν να συγκριθούν μεταξύ των οικονομιών. Ως εκ τούτου, μπορούμε να προσδιορίσουμε ποιες ξένες χώρες είναι οικονομικά ισχυρές ή αδύναμες.

Με βάση αυτό που μαθαίνουν από το παρελθόν, οι αναλυτές μπορούν στη συνέχεια να αρχίσουν να προβλέπουν τη μελλοντική κατάσταση της οικονομίας. Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι αυτό που καθορίζει την ανθρώπινη συμπεριφορά και τελικά η οικονομία δεν μπορεί ποτέ να προβλεφθεί εντελώς.

Ανεργία

Το ποσοστό ανεργίας λέει στους μακροοικονομολόγους πόσα άτομα από την διαθέσιμη ομάδα εργασίας (το εργατικό δυναμικό) δεν είναι σε θέση να βρουν δουλειά. (

Η έκθεση για την απασχόληση .) Οι μακροοικονομικοί έρχονται να συμφωνήσουν ότι όταν η οικονομία έχει σημειώσει αύξηση από περίοδο σε περίοδο, η οποία υποδηλώνεται στον ρυθμό αύξησης του ΑΕΠ, τα επίπεδα ανεργίας τείνουν να είναι χαμηλές. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι με τα αυξανόμενα (πραγματικά) επίπεδα ΑΕΠ, γνωρίζουμε ότι η παραγωγή είναι υψηλότερη και, συνεπώς, απαιτούνται περισσότεροι εργάτες για να συμβαδίσουν με τα μεγαλύτερα επίπεδα παραγωγής.

Πληθωρισμός

Ο τρίτος κύριος παράγοντας που αντιμετωπίζουν οι μακροοικονομικοί είναι ο ρυθμός πληθωρισμού ή ο ρυθμός αύξησης των τιμών. Ο πληθωρισμός μετριέται κυρίως με δύο τρόπους: μέσω του δείκτη τιμών καταναλωτή (ΔΤΚ) και του αποπληθωριστή του ΑΕΠ. Ο ΔΤΚ δίνει την τρέχουσα τιμή ενός επιλεγμένου καλαθιού αγαθών και υπηρεσιών που ενημερώνεται περιοδικά. Ο αποπληθωριστής του ΑΕΠ είναι ο λόγος του ονομαστικού ΑΕΠ προς το πραγματικό ΑΕΠ. (Για περισσότερες πληροφορίες, βλέπε

Δείκτης Τιμών Καταναλωτή: Ένας Φίλος στους Επενδυτές και Ο Δείκτης Τιμών Καταναλωτή .) Αν το ονομαστικό ΑΕΠ είναι υψηλότερο από το πραγματικό ΑΕΠ υποθέσουμε ότι οι τιμές των αγαθών και των υπηρεσιών αυξάνονται. Τόσο ο αποπληθωριστής του ΔΤΚ όσο και του ΑΕΠ τείνουν να κινούνται προς την ίδια κατεύθυνση και να διαφέρουν κατά λιγότερο από 1%. (Εάν θέλετε να μάθετε περισσότερα για τον πληθωρισμό, ανατρέξτε στο

Tutorial: Όλοι για τον πληθωρισμό .) Ζήτηση και διαθέσιμο εισόδημα

Αυτό που τελικά καθορίζει την παραγωγή είναι η ζήτηση. Η ζήτηση προέρχεται από τους καταναλωτές (για επενδύσεις ή εξοικονόμηση - κατοικίες και επιχειρήσεις), από την κυβέρνηση (δαπάνες για αγαθά και υπηρεσίες ομοσπονδιακών υπαλλήλων) και από εισαγωγές και εξαγωγές.

Η ζήτηση μόνη της, ωστόσο, δεν θα καθορίσει πόσο παράγεται. Αυτό που οι καταναλωτές απαιτούν δεν είναι κατ 'ανάγκη αυτό που μπορούν να αντέξουν οικονομικά να αγοράσουν, έτσι ώστε να προσδιοριστεί η ζήτηση, πρέπει επίσης να μετρηθεί το διαθέσιμο εισόδημα του καταναλωτή. Αυτό είναι το χρηματικό ποσό μετά από φόρους που αφήνεται για δαπάνες ή / και επενδύσεις.

Προκειμένου να υπολογιστεί το διαθέσιμο εισόδημα, πρέπει επίσης να ποσοτικοποιηθούν οι μισθοί ενός εργαζομένου. Ο μισθός είναι συνάρτηση δύο βασικών στοιχείων: του ελάχιστου μισθού για τον οποίο θα εργάζονται οι εργαζόμενοι και του ποσού που οι εργοδότες είναι πρόθυμοι να πληρώσουν για να κρατήσουν τον εργαζόμενο στην απασχόληση. Δεδομένου ότι η ζήτηση και η προσφορά πηγαίνουν χέρι-χέρι, το επίπεδο μισθών θα υποφέρει σε περιόδους υψηλής ανεργίας και θα ευημερήσει όταν τα επίπεδα ανεργίας είναι χαμηλά.

Η ζήτηση θα καθορίσει εγγενώς τον εφοδιασμό (επίπεδα παραγωγής) και θα επιτευχθεί ισορροπία. Ωστόσο, προκειμένου να τροφοδοτηθεί η ζήτηση και η προσφορά, χρειάζονται χρήματα. Η κεντρική τράπεζα (η Federal Reserve στο Ηνωμένο Βασίλειο) εκτυπώνει όλα τα χρήματα που κυκλοφορούν στην οικονομία. Το άθροισμα κάθε ατομικής ζήτησης καθορίζει πόσα χρήματα χρειάζονται στην οικονομία. Για να προσδιοριστεί αυτό, οι οικονομολόγοι εξετάζουν το ονομαστικό ΑΕΠ, το οποίο μετρά το συνολικό επίπεδο των συναλλαγών, για τον προσδιορισμό του κατάλληλου επιπέδου προσφοράς χρήματος.

Λίπανση της μηχανής της οικονομίας - Τι μπορεί να κάνει η κυβέρνηση

Νομισματική πολιτική

Ένα απλό παράδειγμα νομισματικής πολιτικής είναι οι πράξεις ανοικτής αγοράς της κεντρικής τράπεζας. (Για περισσότερες λεπτομέρειες, ανατρέξτε στο

Tutorial: The Federal Reserve .) Όταν υπάρχει ανάγκη αύξησης των χρημάτων στην οικονομία, η κεντρική τράπεζα θα αγοράσει κρατικά ομόλογα (νομισματική επέκταση). Οι τίτλοι αυτοί επιτρέπουν στην κεντρική τράπεζα να εισφέρει την οικονομία με άμεση παροχή μετρητών. Με τη σειρά τους, τα επιτόκια, το κόστος δανεισμού των χρημάτων, θα μειωθούν επειδή η ζήτηση για τα ομόλογα θα αυξήσει την τιμή τους και θα ωθήσει το επιτόκιο προς τα κάτω. Θεωρητικά, περισσότεροι άνθρωποι και επιχειρήσεις θα αγοράσουν και θα επενδύσουν στη συνέχεια. Η ζήτηση για αγαθά και υπηρεσίες θα αυξηθεί και, κατά συνέπεια, η παραγωγή θα αυξηθεί. Προκειμένου να αντιμετωπιστούν τα αυξημένα επίπεδα παραγωγής, τα επίπεδα ανεργίας πρέπει να μειωθούν και οι μισθοί να αυξηθούν. Από την άλλη πλευρά, όταν η κεντρική τράπεζα χρειάζεται να απορροφήσει επιπλέον χρήματα στην οικονομία και να ωθήσει τα επίπεδα του πληθωρισμού σε χαμηλά επίπεδα, θα πουλήσει τα δικά της χρεόγραφα. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα υψηλότερα επιτόκια (λιγότερο δανεισμό, λιγότερες δαπάνες και επενδύσεις) και λιγότερη ζήτηση, γεγονός που θα οδηγήσει τελικά σε μείωση του επιπέδου των τιμών (πληθωρισμός), αλλά θα οδηγήσει και σε λιγότερη πραγματική παραγωγή.

Φορολογική πολιτική

Η κυβέρνηση μπορεί επίσης να αυξήσει τους φόρους ή να μειώσει τις κυβερνητικές δαπάνες για να πραγματοποιήσει μια δημοσιονομική συρρίκνωση. Αυτό που θα κάνει θα είναι η μείωση της πραγματικής παραγωγής, επειδή οι λιγότερες κρατικές δαπάνες συνεπάγονται μικρότερο διαθέσιμο εισόδημα για τους καταναλωτές. Και επειδή οι περισσότεροι μισθοί των καταναλωτών θα φτάσουν σε φόρους, η ζήτηση καθώς και η παραγωγή θα μειωθούν.

Μια δημοσιονομική επέκταση από την κυβέρνηση θα σήμαινε μείωση των φόρων ή αύξηση των κρατικών δαπανών. Με τον τρόπο του Ether, το αποτέλεσμα θα είναι η αύξηση της πραγματικής παραγωγής, επειδή η κυβέρνηση θα ανακατέψει τη ζήτηση με αυξημένες δαπάνες. Εν τω μεταξύ, ένας καταναλωτής με περισσότερο διαθέσιμο εισόδημα θα είναι διατεθειμένος να αγοράσει περισσότερα.

Μια κυβέρνηση θα τείνει να χρησιμοποιεί έναν συνδυασμό τόσο νομισματικών όσο και δημοσιονομικών επιλογών κατά τον καθορισμό πολιτικών που ασχολούνται με τη μακροοικονομία.

Η κατώτατη γραμμή

Η απόδοση της οικονομίας είναι σημαντική για όλους μας. Αναλύουμε τη μακροοικονομία εξετάζοντας κυρίως την εθνική παραγωγή, την ανεργία και τον πληθωρισμό. Αν και οι καταναλωτές καθορίζουν τελικά την κατεύθυνση της οικονομίας, οι κυβερνήσεις την επηρεάζουν επίσης μέσω της δημοσιονομικής και νομισματικής πολιτικής.