Η αρνητική επιλογή γενικά αναφέρεται σε κάθε περίπτωση κατά την οποία ένας συμβαλλόμενος σε μια σύμβαση ή διαπραγμάτευση, όπως ένας πωλητής, διαθέτει πληροφορίες σχετικές με τη σύμβαση ή τη διαπραγμάτευση ότι το αντίστοιχο μέρος, όπως ο αγοραστής, δεν έχω; αυτή η ασύμμετρη πληροφόρηση οδηγεί το συμβαλλόμενο μέρος να μην διαθέτει σχετικές γνώσεις για τη λήψη αποφάσεων που τον προκαλούν να έχει αρνητικές συνέπειες. Στον ασφαλιστικό κλάδο, η δυσμενής επιλογή αναφέρεται σε περιπτώσεις στις οποίες μια ασφαλιστική εταιρεία επεκτείνει την ασφαλιστική κάλυψη σε έναν αιτούντα του οποίου ο πραγματικός κίνδυνος είναι σημαντικά υψηλότερος από τον κίνδυνο που γνωρίζει η ασφαλιστική εταιρεία. Η ασφαλιστική εταιρεία υφίσταται δυσμενείς επιπτώσεις, προσφέροντας κάλυψη με κόστος που δεν αντικατοπτρίζει με ακρίβεια την πραγματική έκθεσή της σε κίνδυνο.

AD:

Τα βασικά της ασφαλιστικής κάλυψης και των ασφαλίστρων

Μια ασφαλιστική εταιρεία παρέχει ασφαλιστική κάλυψη βάσει προσδιορισμένων μεταβλητών κινδύνου, όπως η ηλικία του ασφαλισμένου, η γενική κατάσταση υγείας, το επάγγελμα και ο τρόπος ζωής. Ο αντισυμβαλλόμενος λαμβάνει κάλυψη εντός καθορισμένων παραμέτρων σε αντάλλαγμα πληρωμής ασφαλίστρου, περιοδικού κόστους που βασίζεται στην εκτίμηση κινδύνου του ασφαλιστή από τον ασφαλιζόμενο όσον αφορά την πιθανότητα του ασφαλισμένου να καταθέσει αξίωση και το πιθανό ποσό σε δολάρια μιας αξίωσης που έχει κατατεθεί. Τα υψηλότερα ασφάλιστρα χρεώνονται σε άτομα υψηλότερου κινδύνου. Για παράδειγμα, ένα άτομο που εργάζεται ως οδηγός αγωνιστικής κατηγορίας χρεώνει σημαντικά υψηλότερα ασφάλιστρα για ασφάλιση ζωής ή υγείας απ 'ό, τι ένα άτομο που εργάζεται ως λογιστής.

Παραδείγματα ανεπιθύμητης επιλογής

Η αρνητική επιλογή για τους ασφαλιστές συμβαίνει όταν ο αιτών καταφέρνει να αποκτήσει κάλυψη με χαμηλότερα ασφάλιστρα από ό, τι θα χρεούσε η ασφαλιστική εταιρεία, εάν γνώριζε τον πραγματικό κίνδυνο για τον αιτούντα, συνήθως ως αποτέλεσμα του γεγονότος ότι ο αιτών παραλείπει σχετικές πληροφορίες ή παρέχει ψευδείς πληροφορίες που αποθαρρύνουν την αποτελεσματικότητα του συστήματος αξιολόγησης κινδύνου της ασφαλιστικής εταιρείας. Οι πιθανές κυρώσεις για την εν γνώσει παράδοση ψευδών πληροφοριών σχετικά με μια αίτηση ασφαλιστικής κάλυψης κυμαίνονται από πταίσματα μέχρι κακουργήματα σε κρατικό και ομοσπονδιακό επίπεδο, αλλά η πρακτική εμφανίζεται εντούτοις.

AD:

Ένα πρωταρχικό παράδειγμα δυσμενούς επιλογής όσον αφορά τη ζωή ή την κάλυψη της ασφάλισης υγείας είναι ένας καπνιστής που καταφέρνει με επιτυχία να αποκτήσει ασφαλιστική κάλυψη ως μη καπνιστής. Το κάπνισμα είναι καθοριστικός παράγοντας κινδύνου για την ασφάλεια ζωής ή την ασφάλιση υγείας, οπότε ένας καπνιστής πρέπει να πληρώνει υψηλότερα ασφάλιστρα για να αποκτήσει το ίδιο επίπεδο κάλυψης με μη καπνιστή. Με την απόκρυψη της συμπεριφοράς του να καπνίσει, ο αιτών οδηγεί την ασφαλιστική εταιρεία να λαμβάνει αποφάσεις σχετικά με την κάλυψη ή το κόστος ασφαλίστρων που είναι δυσμενείς για τη διαχείριση του χρηματοοικονομικού κινδύνου από την ασφαλιστική εταιρεία.

Ένα παράδειγμα δυσμενούς επιλογής στην παροχή αυτόματης ασφάλισης είναι μια κατάσταση στην οποία ο αιτών λαμβάνει ασφαλιστική κάλυψη με βάση την παροχή μιας κατοικίας σε μια περιοχή με πολύ χαμηλό ποσοστό εγκληματικότητας όταν ο αιτών κατοικεί πραγματικά σε περιοχή με πολύ υψηλό ποσοστό εγκληματικότητας. Προφανώς, ο κίνδυνος κλοπής, βανδαλισμού ή άλλης βλάβης του οχήματος από τον αιτούντα όταν σταθμεύεται τακτικά σε περιοχή με υψηλή εγκληματικότητα είναι ουσιαστικά μεγαλύτερη από ό, τι εάν το όχημα σταθμευόταν τακτικά σε περιοχή χαμηλού εγκλήματος. Η αντίθετη επιλογή μπορεί να συμβεί σε μικρότερη κλίμακα εάν ένας αιτών δηλώσει ότι το όχημα είναι σταθμευμένο σε γκαράζ κάθε βράδυ όταν είναι στην πραγματικότητα σταθμευμένο σε έναν πολυσύχναστο δρόμο.

Δεδομένου ότι οι δυσμενείς επιλογές εκθέτουν τις ασφαλιστικές εταιρείες σε υψηλές ποσότητες κινδύνου για τις οποίες δεν λαμβάνουν κατάλληλη αποζημίωση με τη μορφή ασφαλίστρων, είναι σημαντικό οι ασφαλιστικές εταιρείες να προβούν σε όλες τις ενέργειες δυνατό να αποφευχθούν δυσμενείς περιπτώσεις επιλογής. Υπάρχουν τρεις βασικές ενέργειες που μπορούν να λάβουν οι ασφαλιστικές εταιρείες για να προστατευθούν από την αρνητική επιλογή. Το πρώτο είναι η ακριβής ταυτοποίηση και ποσοτικοποίηση παραγόντων κινδύνου, όπως οι επιλογές τρόπου ζωής που αυξάνουν ή μειώνουν το επίπεδο κινδύνου του αιτούντος. Το δεύτερο είναι η ύπαρξη ενός καλά λειτουργικού συστήματος για την επαλήθευση των πληροφοριών που παρέχονται από τους αιτούντες ασφαλειών. Ένα τρίτο βήμα είναι να τεθούν όρια ή ανώτατα όρια στην κάλυψη που αναφέρεται στον κλάδο ως συνολικά όρια ευθύνης, τα οποία θέτουν ανώτατο όριο στην έκθεση του συνολικού χρηματοοικονομικού κινδύνου της ασφαλιστικής εταιρείας. Οι ασφαλιστικές εταιρείες θεσπίζουν πρότυπες πρακτικές και συστήματα για την εφαρμογή της προστασίας από δυσμενείς επιλογές και στους τρεις αυτούς τομείς.