Τα ενισχυμένα κεφάλαια δεικτών, τα οποία επενδύουν βάσει δεικτών αναφοράς όπως το S & P 500, δίνουν την υπόσχεση για αντιστοίχιση της αγοράς ή ακόμα και για αγορές που υπερβαίνουν τις αποδόσεις με μειωμένο κίνδυνο. Αλλά μπορεί να βελτιωθούν τα χρηματικά ποσά δείκτη για την εκπληκτική αυτή υπόσχεση χαμηλού κινδύνου; Διαβάστε παρακάτω για να μάθετε. (Για να διαβάσετε περισσότερα για τα κεφάλαια του δείκτη, βλέπε Δείκτης Επένδυσης , Τα Χαμηλού Δείκτη Ταμεία και

Ιστορικό

Το χρηματιστηριακό ταμείο, όπως το ξέρουμε σήμερα, ξεκίνησε από τον John Bogle το 1975 μέσω της ομάδας Vanguard του. Οι κύριοι στόχοι του ήταν πολύ απλοί: Ήθελε να προσφέρει στους μεμονωμένους επενδυτές τις χαμηλότερες αμοιβές εκεί έξω, για να αποφύγει να προσπαθήσει να ξεπεράσει την αγορά και να αντιπροσωπεύσει την αγορά με όσο το δυνατόν λιγότερες στρεβλώσεις. Με την πάροδο του χρόνου, οι θεωρίες του απέδειξαν την αξία τους με τον μόνο τρόπο που έχει σημασία - οι επενδύσεις επιστρέφουν. (Συνεχίστε να διαβάζετε σχετικά με την ενεργή διαχείριση

Θεωρητικά, τα αμοιβαία κεφάλαια προσπαθούν να εντοπίσουν τη συνολική αγορά χωρίς προκατάληψη. Η επένδυση σε ένα καλάθι με 500 από τις μεγαλύτερες εταιρείες του κόσμου θεωρείται μια αρκετά ευρεία επένδυση για να μοιάζει με την απόδοση της συνολικής οικονομίας και επειδή το "χτύπημα της αγοράς" είναι τόσο δύσκολο να επιτευχθεί, μειώνοντας τα συνολικά έξοδα και τα τέλη έχει γίνει ένας από τους σημαντικότερους στόχους που έχουν οι μεμονωμένοι επενδυτές. (Ανακαλύψτε τι εμπλέκεται στην κατακράτηση της αγοράς σε

Τι σημαίνει όταν οι άνθρωποι λένε ότι «χτύπησαν την αγορά» Πώς ξέρουν ότι το έκαναν; )

Εκτός από την παθητική παρακολούθηση του δείκτη, δεν υπήρχαν πραγματικά επιχειρήματα που οι άνθρωποι θα μπορούσαν να κάνουν κατά των χρηματιστηριακών δεικτών. οι επενδυτές ήξεραν ότι θα πήγαιναν στο ότι θα έπαιζαν μόνο καθώς και τις αγορές που εκτελούσαν. Αλλά οι αντιλήψεις για τα κεφάλαια δείκτη άλλαξαν κατά τη διάρκεια της μείωσης της χρηματιστηριακής αγοράς που έλαβε χώρα από την άνοιξη του 2000 έως τον Οκτώβριο του 2002. Πίσω τον Μάρτιο του 2000, όταν οι δείκτες ήταν σε υψηλά επίπεδα, οι εκτιμήσεις πολλών κορυφαίων εταιρειών διογκώθηκαν για 40 ή 50 φορές τρέχοντα κέρδη ή περισσότερα.

Το γεγονός αυτό υποδηλώνει ότι, κατά την εποχή εκείνη, τα 20 κορυφαία αποθέματα του S & P 500, όπως μετράται από το ανώτατο όριο της αγοράς, ήταν αρκετά πάνω από το ένα τρίτο της συνολικής αξίας του δείκτη S & P 500, . Επειδή οι αποτιμήσεις αυξάνονταν με ταχύτερο ρυθμό από τα πραγματικά έσοδα, τα κεφάλαια του δείκτη έγιναν λοξά προς τις μεγαλύτερες εταιρείες. Όταν οι δείκτες άρχισαν να πέφτουν, οι ηγέτες μεγάλων κεφαλαίων χτυπήθηκαν σκληρότερα, καθώς οι αποτιμήσεις έπρεπε να επανέλθουν σύμφωνα με τις πιο μετριοπαθείς προσδοκίες της εποχής. Τα κεφάλαια του δείκτη γνώρισαν τρομακτικές αποδόσεις για πολλά χρόνια και όταν οι τιμές τελικά άρχισαν να ανακάμπτουν, οι εταιρείες μεγάλης κεφαλαιοποίησης χρειάστηκαν πολύ περισσότερο χρόνο για να επιστρέψουν στα επίπεδα τιμών του παρελθόντος από ό, τι τα αποθέματα μικρού και ανώτατου ορίου.(Για να μάθετε περισσότερα σχετικά με το θέμα του, ανατρέξτε στην ενότητα

Καθορισμός τι καλύμματος αγοράς ταιριάζει στο στυλ σας και Καθορισμός αγοράς .) Ενισχύεται = ενεργά διαχειρίζεται;

Τα αμοιβαία κεφάλαια και τα χρηματιστήρια που διαπραγματεύονται σε χρηματιστήρια (ETF) που διακινούνται ως ενισχυμένα αμοιβαία κεφάλαια δεικτών θα χρησιμοποιούν συνήθως το δείκτη S & P 500 ή άλλο δείκτη ευρείας βάσης ως βάση για την επιλογή ασφαλείας. Ουσιαστικά, οι διαχειριστές αυτών των κεφαλαίων εκτιμούν την βασική θεωρία της επένδυσης σε δείκτες, αλλά πιστεύουν ότι μπορούν να επιτευχθούν καλύτερες αποδόσεις ή να μειωθούν οι διακυμάνσεις (δηλ. Χαμηλότερη μεταβλητότητα), επειδή δεν κατέχουν ένα τόσο υψηλό ποσοστό των μεγαλύτερων αποθεμάτων από το ανώτατο όριο της αγοράς . Ορισμένα κονδύλια φτάνουν μέχρι και να κάνουν τη γενική δήλωση ότι οι μεγαλύτερες αυτές εταιρείες είναι υπερτιμημένες. Έτσι, αυτά τα διευθυντικά στελέχη αποφεύγουν την παθητική προσέγγιση για την παρακολούθηση ενός δείκτη υπέρ μιας ημι-ενεργού προσέγγισης στη διαχείριση χαρτοφυλακίου. Θα καθορίσουν κριτήρια επιλογής επενδύσεων βασισμένα σε μετρήσεις όπως τα έσοδα της εταιρείας, το καθαρό εισόδημα, τα μερίσματα, η σχέση τιμής / βιβλίου. Μπορούν επίσης να αγοράζουν κατ 'αποκοπή ποσοστά όλων των εταιρειών του αμοιβαίου κεφαλαίου (ανεξάρτητα από την κεφαλαιοποίηση της αγοράς) ή να χρησιμοποιούν σύνθετα μοντέλα υπολογιστών για να βρουν τομείς εντός του δείκτη που θα αποδώσουν τις επιδόσεις της αγοράς. (Για να μάθετε πώς να ρυθμίσετε το χαρτοφυλάκιό σας, διαβάστε το

Ένας οδηγός για την κατασκευή χαρτοφυλακίου , Τα μεγάλα σφάλματα στην κατασκευή χαρτοφυλακίου και Τα υπόλοιπα κεφάλαια θα χρησιμοποιήσουν μια στρατηγική "ενισχυμένων μετρητών", βάσει της οποίας τα παράγωγα αγοράζονται από τον ίδιο τον δείκτη για να παρουσιάσουν το δυναμικό απόδοσης που θα επωφεληθεί από τα συνολικά περιουσιακά στοιχεία του ταμείου. εν τω μεταξύ, τα υπόλοιπα μετρητά επενδύονται σε διάφορα μέσα σταθερού εισοδήματος. Η στρατηγική αυτή προσφέρει κάποια καθοδική προστασία, αλλά ανοίγει τον εαυτό της σε κίνδυνο επιτοκίου πάνω από και πέρα ​​από αυτό που θα παρουσιάσει ένα χαρτοφυλάκιο μετοχών. Και έπειτα υπάρχουν ακόμη και κάποια κονδύλια που χρησιμοποιούν μια στρατηγική ενίσχυσης των φόρων, συχνά επιπλέον μιας βασικής μεθοδολογίας επενδύσεων, η οποία ισοδυναμεί με την εξισορρόπηση των κερδών και των ζημιών εντός των θέσεων για τον περιορισμό των διανομών κεφαλαιακών κερδών στους επενδυτές. Και τέλος, υπάρχουν μερικές δεκάδες αμοιβαία κεφάλαια αορίστου χρόνου που υποστηρίζουν ότι είναι "ενισχυμένα κεφάλαια δείκτη". Πολλά από αυτά χρησιμοποιούν την στρατηγική μόχλευσης με μόχλευση που συζητήθηκε παραπάνω. Ο όμιλος PowerShares Capital Management, για παράδειγμα, έχει μια ολόκληρη οικογένεια κεφαλαίων ανταλλαγής συναλλαγών που βασίζονται σε τυποποιημένους δείκτες αλλά με μεθοδολογίες που επιτρέπουν τη διακριτική ευχέρεια σε ό, τι τίτλους αγοράζουν και σε ποια ποσά. Για παράδειγμα, το χαρτοφυλάκιο μετοχών PowerShares του FTSE RAFI U. S. χρησιμοποιεί ως δείκτη υποκείμενου κινδύνου τον δείκτη RAFI 1000, ο οποίος περιλαμβάνει στα κριτήρια επιλογής του ταμειακές ροές, τις πωλήσεις, τη λογιστική αξία και τα μερίσματα. (Για να συνεχίσετε να διαβάζετε σχετικά με αυτό το θέμα, ανατρέξτε στο

Βασικά Αμοιβαία Κεφάλαια

και

Ανοίξτε τα Μάτια σας σε Κλειστά Κεφάλαια .) Ποιοι είναι οι κίνδυνοι; Ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τους επενδυτές είναι ότι τα κεφάλαια αυτά διαχειρίζονται ουσιαστικά ενεργά, πράγμα που σημαίνει ότι κάποιος επιλέγει

τι πρέπει να συμπεριλάβει και πόσο πρέπει να είναι εκεί.Επομένως, αντί να αντιμετωπίσει απλώς τον κίνδυνο αγοράς (ο κίνδυνος να υποχωρήσει η επένδυση, καθώς οι χρηματιστηριακοί δείκτες υποβαθμίζονται), ο επενδυτής είναι επίσης εκτεθειμένος στον κίνδυνο του διαχειριστή. Οι λανθασμένες επιλογές των διαχειριστών θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε χαμηλότερη απόδοση του ταμείου παθητικής διαχείρισης. ( Θα πρέπει να ακολουθήσετε τον Διαχειριστή του Ταμείου σας; και Γιατί οι κίνδυνοι για τους διαχειριστές κινδύνου υπερβολικά .) Οι δείκτες δαπανών και οι ρυθμοί κύκλου εργασιών είναι επίσης υψηλότεροι από ό, η ομάδα αμοιβαίων κεφαλαίων, καθώς η δομή της εταιρείας θα μοιάζει περισσότερο με ένα τυποποιημένο αμοιβαίο κεφάλαιο, με αυξημένο κόστος εμπορίας, διαπραγμάτευσης και έρευνας και υψηλότερα γενικά έξοδα από τα παραδοσιακά ταμεία. Τα περισσότερα ενισχυμένα αμοιβαία κεφάλαια δείκτη έχουν δείκτες δαπανών μεταξύ 0,5% και 1%, το οποίο είναι μικρότερο από το μέσο αμοιβαίο κεφάλαιο, αλλά πολύ περισσότερο από τα καθαρά δείκτη. Ως βάση σύγκρισης, οι επενδυτές θα πρέπει να χρησιμοποιήσουν το iShares S & P 500 ETF, το οποίο έχει αναλογία δαπανών 0,9% ετησίως και τον δείκτη Vanguard 500, ο οποίος έχει δείκτη δαπανών 0,18%. Και τα δύο ταμεία αναλαμβάνουν μόνο το 7% των συμμετοχών ετησίως, ενώ ορισμένα ενισχυμένα ταμεία δείκτη έχουν ρυθμό κύκλου εργασιών 100% ή περισσότερο. Οι υποστηρικτές των βελτιωμένων κεφαλαίων δείκτη συχνά ισχυρίζονται ότι οι εταιρείες που κυριαρχούν στους δείκτες από την άποψη του ανώτατου ορίου της αγοράς είναι υπερτιμημένες και ότι μια πιο επίπεδη ιδιοκτησιακή διάρθρωση μέσα στα αποθέματα κεφαλαίων είναι ο τρόπος να προχωρήσουμε. Αυτό που χάνεται σε αυτό το επιχείρημα είναι ότι, σύμφωνα με την ομιλία του John Bogle στο συνέδριο Bullseye 2000, το 2000, οι 10 μεγαλύτερες μετοχές αποτελούν το 20% της συνολικής αξίας του S & P 500. Το 1964, ωστόσο, 5% του δείκτη. Και το 1950, τα 10 μεγαλύτερα αποτελούσαν το επιβλητικό 51% του συνολικού δείκτη,

Επομένως, η τάση με την πάροδο του χρόνου έχει ήδη φθάσει σε μεγαλύτερο εύρος στις αγορές. Επιπλέον, εάν οι χρηματιστηριακές αγορές περάσουν μια πολυετή περίοδο όπου τα πολλαπλάσια αποτίμησης επεκτείνονται σε όλο το εύρος, τα βελτιωμένα δείκτη που δεν διαθέτουν διορθωτικούς συντελεστές αντιστάθμισης της αγοράς θα μπορούσαν να χάσουν τα μεγάλα κέρδη - κέρδη που θα είχαν οι επενδυτές στα παραδοσιακά δείκτη κεφαλαίων.

Πόροι αξίας;

Στην πραγματικότητα, ορισμένα βελτιωμένα κεφάλαια δεικτών είναι αδαμαντοφόρα αμοιβαία κεφάλαια αξίας, καθώς τα αμοιβαία κεφάλαια αξίας επενδύουν κυρίως σε μετοχές με υψηλότερα καθαρά έσοδα, μερισματικές αποδόσεις ή άλλα κριτήρια που αποσκοπούν στην εξεύρεση επενδύσεων "υποτιμημένων". Οι επενδυτές θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτικοί για την αγορά ενός ενισχυμένου κεφαλαίου δείκτη με την ιδέα ότι «αγοράζουν την αγορά».

Οι επενδυτές ίσως θελήσουν να θεωρούν τα κεφάλαια ενισχυμένου δείκτη ως συμπλήρωμα σε ένα πρότυπο ταμείο δείκτη και όχι ως αντικατάσταση. Αλλά πρώτα απ 'όλα οι επενδυτές πρέπει να αφιερώσουν χρόνο για να κατανοήσουν τη μεθοδολογία που χρησιμοποιείται. η κατοχή ενός αμοιβαίου κεφαλαίου με βάση την αξία σε σχέση με μία με εστίαση ενισχυμένου δείκτη ενδέχεται να μην είναι τεχνική διαφοροποίησης όσο και ανεπιθύμητη επικάλυψη στρατηγικής.
Λέξεις διαίρεσης

Μέχρι στιγμής τα βελτιωμένα χρηματιστηριακά δείγματα δεν έχουν επαρκή ιστορικά αποτελέσματα για να διαπιστώσουν εάν μπορούν πραγματικά να παραδώσουν. Η χρήση μιας αγοράς αρκούδων ως δικαιολογία για την ύπαρξή τους δεν είναι αρκετή. οι επενδυτές θα πρέπει να συνεχίσουν να αξιολογούν την αποτελεσματικότητά τους μέσω καλών και κακών περιόδων.Ένα πράγμα που είναι βέβαιο είναι ότι πολλοί άνθρωποι στη Wall Street είναι πολύ καλοί στο να πακετάρουν τα παλιά πράγματα με νέα χαρτιά και να τα πωλούν στους άγνωστους επενδυτές. Πριν επενδύσετε, επανεξετάστε προσεκτικά τα διαθέσιμα κονδύλια για να προσδιορίσετε ποια έχουν μια πραγματική στρατηγική και που είναι απλώς "συναλλαγές με ένα καλό όνομα".