Υπάρχουν δύο κρίσιμες τιμές για κάθε επενδυτή: η τρέχουσα τιμή της επένδυσης που κατέχει ή σχεδιάζει να αποκτήσει και της μελλοντικής τιμής πώλησης. Παρά ταύτα, οι επενδυτές επανεξετάζουν συνεχώς το παρελθόν ιστορικό τιμολόγησης και το χρησιμοποιούν για να επηρεάσουν τις μελλοντικές επενδυτικές αποφάσεις τους. Μερικοί επενδυτές δεν θα αγοράσουν ένα απόθεμα ή δείκτη που έχει αυξηθεί υπερβολικά, επειδή υποθέτουν ότι οφείλεται σε διόρθωση, ενώ άλλοι επενδυτές αποφεύγουν την πτώση των μετοχών, επειδή φοβούνται ότι θα συνεχίσουν να επιδεινώνονται.

Tutorial: Πώς να αναλύσετε το εύρος της αγοράς

Υποστηρίζουν ακαδημαϊκά στοιχεία αυτά τα είδη των προβλέψεων, βάσει πρόσφατων τιμών; Σε αυτό το άρθρο, θα εξετάσουμε τέσσερις διαφορετικές απόψεις της αγοράς και θα μάθουμε περισσότερα σχετικά με τη σχετική ακαδημαϊκή έρευνα που υποστηρίζει κάθε προβολή. Τα συμπεράσματα θα σας βοηθήσουν να κατανοήσετε καλύτερα τον τρόπο λειτουργίας της αγοράς και ίσως να εξαλείψετε μερικές από τις δικές σας προκαταλήψεις.

Momentum

"Μην πολεμάτε την ταινία". Αυτό το ευρέως αναφερόμενο κομμάτι της σοφίας της χρηματιστηριακής αγοράς προειδοποιεί τους επενδυτές να μην παρεμποδίζουν τις τάσεις της αγοράς. Η υπόθεση είναι ότι το καλύτερο στοίχημα για τις κινήσεις της αγοράς είναι ότι θα συνεχίσουν προς την ίδια κατεύθυνση. Αυτή η ιδέα έχει τις ρίζες της στη συμπεριφορική χρηματοδότηση. Με τόσες πολλές μετοχές για να διαλέξετε, γιατί οι επενδυτές θα κρατήσουν τα χρήματά τους σε ένα απόθεμα που πέφτει, σε αντίθεση με αυτό που αναρριχεί; Είναι κλασικός φόβος και απληστία. (Για περισσότερες πληροφορίες, ανατρέξτε στο σεμινάριο Behavioral Finance .)

Μελέτες έχουν διαπιστώσει ότι οι εισροές αμοιβαίων κεφαλαίων συσχετίζονται θετικά με τις αποδόσεις της αγοράς. Η ώθηση παίζει ρόλο στην απόφαση να επενδύσει και όταν επενδύουν περισσότερα άτομα, η αγορά ανεβαίνει, ενθαρρύνοντας ακόμα περισσότερους ανθρώπους να αγοράσουν. Είναι ένας βρόχος θετικής ανάδρασης.

[Οι δείκτες δυναμικής είναι ένας πολύ καλός τρόπος να βρεθούν και να μπει σε τάσεις, αλλά υπάρχουν πολλοί άλλοι τεχνικοί δείκτες που οι έμποροι θα πρέπει να εξετάσουν τη χρήση τους για να βρουν ευκαιρίες. Το πρόγραμμα τεχνικής ανάλυσης της Investopedia εισάγει τους εμπόρους σε πολλούς διαφορετικούς τύπους τεχνικών δεικτών και δείχνει πώς μπορούν να τα χρησιμοποιήσουν για να βρουν και να πραγματοποιήσουν κερδοφόρες συναλλαγές.]

Μια μελέτη του 1993 από τους Narasimhan Jagadeesh και Sheridan Titman, "Επιστρέφει στην Αγορά Νικητών και Πωλητών" υποδηλώνει ότι τα μεμονωμένα αποθέματα έχουν ορμή. Διαπίστωσαν ότι τα αποθέματα που έχουν αποδώσει ικανοποιητικά τους τελευταίους μήνες είναι πιο πιθανό να συνεχίσουν τις αποδόσεις τους τον επόμενο μήνα. Το αντίστροφο ισχύει επίσης. τα αποθέματα που έχουν αποδώσει ελάχιστα, είναι πιθανότερο να συνεχίσουν τις κακές επιδόσεις τους.

Ωστόσο, η μελέτη αυτή εξέτασε μόνο ένα μήνα. Σε μεγαλύτερες περιόδους, το φαινόμενο ορμής φαίνεται να αντιστρέφεται. Σύμφωνα με μια μελέτη του 1985 από τον Werner DeBondt και τον Richard Thaler, "Η αγορά υπερθεματίζει το χρηματιστήριο;" τα αποθέματα που έχουν αποδώσει ικανοποιητικά τα τελευταία τρία έως πέντε χρόνια είναι πιθανότερο να υποφέρουν λιγότερο από την αγορά τα επόμενα τρία έως πέντε χρόνια και αντίστροφα.Αυτό υποδηλώνει ότι συμβαίνει κάτι άλλο: μέση αναστροφή.

Μέση αναστροφή

Οι έμπειροι επενδυτές, που έχουν δει πολλά σκαμπανεβάσματα, συχνά θεωρούν ότι η αγορά θα εξαντληθεί με την πάροδο του χρόνου. Οι ιστορικά υψηλές τιμές της αγοράς συχνά αποθαρρύνουν αυτούς τους επενδυτές από την επένδυση, ενώ οι ιστορικά χαμηλές τιμές μπορεί να αποτελούν μια ευκαιρία.

Η τάση μιας μεταβλητής, όπως μια τιμή μετοχής, να συγκλίνει σε μια μέση τιμή με την πάροδο του χρόνου, ονομάζεται μέση αναστροφή. Το φαινόμενο εντοπίστηκε σε διάφορους οικονομικούς δείκτες, συμπεριλαμβανομένων των συναλλαγματικών ισοτιμιών, της αύξησης του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος (ΑΕΠ), των επιτοκίων και της ανεργίας. Η μέση επιστροφή μπορεί επίσης να είναι υπεύθυνη για τους επιχειρηματικούς κύκλους. (Για περισσότερες πληροφορίες, ανατρέξτε στο Οικονομικοί δείκτες για να γνωρίζετε και Οικονομικοί δείκτες για τον Do-It-Yoursel Επενδυτή .)

το νόημα. Μερικές μελέτες δείχνουν μέση αναστροφή σε ορισμένα σύνολα δεδομένων σε ορισμένες περιόδους, αλλά πολλοί άλλοι δεν το κάνουν. Για παράδειγμα, το 2000, οι Ronald Balvers, Yangru Wu και Erik Gilliland βρήκαν κάποια στοιχεία για τη μέση αναστροφή των μακροπρόθεσμων επενδυτικών ορίζοντά τους, στις σχετικές τιμές των 18 χωρών, τις οποίες περιέγραψαν στο «Journal of Finance».

Ωστόσο , ακόμη και δεν ήταν απόλυτα πεπεισμένοι, όπως έγραψαν στη μελέτη τους: "Ένα σοβαρό εμπόδιο στην ανίχνευση της μέσης αναστροφής είναι η απουσία αξιόπιστων μακροπρόθεσμων σειρών, ειδικά επειδή η μέση επιστροφή, αν υπάρχει, θεωρείται αργή και μπορεί να επιτευχθεί μόνο σε μακροχρόνια ορίζοντα ».

Δεδομένου ότι ο ακαδημαϊκός κόσμος έχει πρόσβαση σε έρευνα αγοράς μετοχών τουλάχιστον 80 ετών, αυτό δείχνει ότι εάν η αγορά έχει την τάση να σημαίνει ανατροπή, είναι ένα φαινόμενο που συμβαίνει αργά και σχεδόν ανεπαίσθητα, σε πολλά χρόνια ή και δεκαετίες.

Martingales

Μια άλλη πιθανότητα είναι ότι οι προηγούμενες επιστροφές δεν έχουν σημασία. Το 1965, ο Paul Samuelson σπούδασε επιστροφές στην αγορά και διαπίστωσε ότι οι προηγούμενες τάσεις των τιμών δεν είχαν καμία επίδραση στις μελλοντικές τιμές και υποστήριξαν ότι σε μια αποτελεσματική αγορά, δεν θα έπρεπε να υπάρχει τέτοια επίδραση. Το συμπέρασμά του ήταν ότι οι τιμές της αγοράς είναι martingales. (Για να διαβάσετε περισσότερα, βλέπε Εργασία μέσω της αποτελεσματικής υποθετικής αγοράς .)

Μια martingale είναι μια μαθηματική σειρά στην οποία η καλύτερη πρόβλεψη για τον επόμενο αριθμό είναι ο τρέχων αριθμός. Η έννοια χρησιμοποιείται στην θεωρία πιθανοτήτων, για να εκτιμηθούν τα αποτελέσματα της τυχαίας κίνησης. Για παράδειγμα, υποθέστε ότι έχετε $ 50 και ποντάρετε όλα σε ένα κέρμα. Πόσα χρήματα θα έχετε μετά την εκτίναξη; Μπορεί να έχετε $ 100 ή μπορεί να έχετε $ 0 μετά την εκτίναξη, αλλά στατιστικά η καλύτερη πρόβλεψη είναι $ 50? την αρχική θέση εκκίνησης. Η πρόβλεψη των περιουσιών σας μετά από την εκτίναξη είναι ένα martingale. (Για να μάθετε πώς αυτό ισχύει για τη διαπραγμάτευση, βλ. Forex Trading The Martingale Way .)

Στις τιμές των δικαιωμάτων προαίρεσης αγοράς μετοχών, οι αποδόσεις της χρηματιστηριακής αγοράς θα μπορούσαν να θεωρηθούν martingales. Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, η αποτίμηση της επιλογής δεν εξαρτάται από την προηγούμενη τάση τιμολόγησης ή από οποιαδήποτε εκτίμηση των μελλοντικών τάσεων των τιμών.Η τρέχουσα τιμή και η εκτιμώμενη μεταβλητότητα είναι οι μοναδικές εισροές για συγκεκριμένο απόθεμα.

Μια martingale στην οποία ο επόμενος αριθμός είναι πιθανότερο να είναι υψηλότερος, είναι γνωστός ως υπο-martingale. Στη δημοφιλή λογοτεχνία, αυτή η κίνηση είναι γνωστή ως μια τυχαία πορεία με ανοδική μετατόπιση. Αυτή η περιγραφή είναι σύμφωνη με τα περισσότερα από 80 χρόνια ιστορικού τιμολόγησης της χρηματιστηριακής αγοράς. Παρά τις πολλές βραχυπρόθεσμες ανατροπές, η γενική τάση ήταν σταθερά υψηλότερη. Για να μάθετε περισσότερα σχετικά με τυχαίους τρόπους, διαβάστε Οικονομικές Concepts: Random Walk .

Εάν οι αποδόσεις των αποθεμάτων είναι ουσιαστικά τυχαίες, η καλύτερη πρόβλεψη για την τιμή αγοράς του αύριο είναι απλώς η σημερινή τιμή, συν μια πολύ μικρή αύξηση. Αντί να επικεντρώνονται στις προηγούμενες τάσεις και να ψάχνουν για πιθανή ορμή ή μέση αναστροφή, οι επενδυτές θα πρέπει να επικεντρωθούν στη διαχείριση του κινδύνου που ενυπάρχουν στις ασταθείς επενδύσεις τους.

Οι επενδυτές Value Value> Value αγοράζουν φτηνά μετοχές και αναμένουν να ανταμειφθούν αργότερα. Η ελπίδα τους είναι ότι μια αναποτελεσματική αγορά έχει υποτιμήσει το απόθεμα, αλλά ότι η τιμή θα προσαρμοστεί με την πάροδο του χρόνου. Το ερώτημα είναι αυτό συμβαίνει και γιατί θα μπορούσε μια αναποτελεσματική αγορά να κάνει αυτήν την προσαρμογή;
Η έρευνα δείχνει ότι αυτή η εσφαλμένη τιμολόγηση και αναπροσαρμογή συμβαίνει συνεχώς, αν και παρουσιάζει ελάχιστα στοιχεία για το γιατί συμβαίνει.

Το 1964, ο Gene Fama και ο Ken French μελέτησαν δεκαετίες ιστορίας της χρηματιστηριακής αγοράς και ανέπτυξαν το μοντέλο τριών συντελεστών για να εξηγήσουν τις τιμές των χρηματιστηριακών αγορών. Ο σημαντικότερος παράγοντας για την εξήγηση των μελλοντικών αποδόσεων των τιμών ήταν η αποτίμηση, όπως μετράται από την αναλογία τιμών προς βιβλίο. Τα αποθέματα με χαμηλές αναλογίες τιμής προς βιβλίο έδωσαν σημαντικά καλύτερες αποδόσεις από ό, τι άλλα αποθέματα. (

Η αξία από το βιβλίο .) Οι δείκτες αποτίμησης τείνουν να κινούνται προς την ίδια κατεύθυνση και το 1977, η Sanjoy Basu βρήκε παρόμοια αποτελέσματα για τα αποθέματα με χαμηλές τιμές-κέρδη P / E). Από τότε, το ίδιο αποτέλεσμα έχει βρεθεί σε πολλές άλλες μελέτες σε δεκάδες αγορές. (Για περισσότερες πληροφορίες, ανατρέξτε στο

Κατανόηση του λόγου P / E .) Ωστόσο, μελέτες δεν εξήγησαν γιατί η αγορά παραβιάζει σταθερά αυτά τα αποθέματα αξίας και στη συνέχεια προσαρμόζεται αργότερα. Το μόνο συμπέρασμα που μπορεί να συναχθεί είναι ότι αυτά τα αποθέματα έχουν επιπλέον κίνδυνο, για τον οποίο οι επενδυτές απαιτούν πρόσθετη αποζημίωση. (Για να μάθετε περισσότερα σχετικά με αυτό το φαινόμενο, διαβάστε το

Το Premium Equity-Risk: Περισσότερος κίνδυνος για υψηλότερες αποδόσεις και Υπολογισμός του Premium Risk αναλογίες, συνεπώς, τα ευρήματα υποστηρίζουν την ιδέα μιας μέσης χρηματιστηριακής αγοράς. Καθώς οι τιμές ανεβαίνουν, οι δείκτες αποτίμησης γίνονται υψηλότεροι και ως εκ τούτου οι μελλοντικές προβλεπόμενες αποδόσεις είναι χαμηλότερες. Ωστόσο, ο λόγος P / E της αγοράς κυμάνθηκε σε μεγάλο βαθμό με την πάροδο του χρόνου και δεν υπήρξε ποτέ συνεπής σήμα αγοράς ή πώλησης. Η κατώτατη γραμμή

Ακόμη και μετά από δεκαετίες μελέτης από τα πιο λαμπρά μυαλά στη χρηματοδότηση, δεν υπάρχουν στέρεες απαντήσεις. Το μόνο συμπέρασμα που μπορεί να συναχθεί είναι ότι ενδέχεται να υπάρξουν βραχυπρόθεσμες επιπτώσεις στην ορμή και βραχυπρόθεσμα μια ασθενής μέση αναστροφή.

Η τρέχουσα τιμή είναι βασική συνιστώσα των δεικτών αποτίμησης όπως οι P / B και P / E, οι οποίοι έχουν αποδειχθεί ότι έχουν κάποια προγνωστική δύναμη στις μελλοντικές αποδόσεις ενός αποθέματος. Ωστόσο, οι λόγοι αυτοί δεν πρέπει να θεωρούνται ως συγκεκριμένα σήματα αγοράς και πώλησης, απλώς παράγοντες που έχουν αποδειχθεί ότι παίζουν ρόλο στην αύξηση ή τη μείωση της αναμενόμενης μακροπρόθεσμης απόδοσης.