Είναι εύκολο να καταραστείτε και να στενάζετε όταν το αέριο φαίνεται ακριβό. Οι πετρελαϊκές εταιρείες καταχρώνται τους αβοήθητους πελάτες, οι οποίοι είναι αποτελεσματικά σε αυτούς, και μπορούν να ονομάσουν τις δικές τους τιμές χάρη σε ένα σύστημα αθέμιτης σύμπραξης και κερδοσκοπίας. Κάτι, το οποίο πιθανώς συνεπάγεται νομοθεσία, θα έπρεπε να γίνει.

Εκτός από την αλήθεια βρίσκεται αλλού. Μακροπρόθεσμα, το πετρέλαιο είναι ως ένα καθαρά ελαστικό εμπόρευμα όπως υπάρχει, κάθε κίνηση στις πλευρές παραγωγής και κατανάλωσης αντανακλάται στην τιμή. Δεν συζητάμε για διαμάντια ή χαβιάρι, είδη πολυτελείας περιορισμένης χρησιμότητας που οι περισσότεροι από εμάς μπορούν να ζήσουν χωρίς. Το πετρέλαιο είναι άφθονο και σε μεγάλη ζήτηση, καθιστώντας την τιμή του σε μεγάλο βαθμό συνάρτηση των δυνάμεων της αγοράς. (Για περισσότερες πληροφορίες: Τι καθορίζει τις τιμές του πετρελαίου; )

Τιμολόγηση του πετρελαίου WTI-Brent FindTheBest

Απλή προσφορά και ζήτηση

Η πλευρά της κατανάλωσης αποτελείται από εκατοντάδες εκατομμύρια από εμάς, οι οποίοι έχουν μεμονωμένα περιορισμένη ισχύ για να επηρεάσουν τις τιμές, αλλά συλλογικά έχουν άφθονο. Η πλευρά παραγωγής είναι λίγο πιο δύσκολη. Ποιο έθνος είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός πετρελαίου παγκοσμίως, μέρα με τη μέρα; Η απάντηση ίσως δεν θα σας εκπλήξει: Σαουδική Αραβία. Αλλά ο πολύ στενός επιλαχόντης μπορεί να είναι: οι Ηνωμένες Πολιτείες. Η Αμερική παράγει 11. 11 εκατομμύρια βαρέλια ημερησίως, δηλαδή το 95% της παραγωγής της Σαουδικής Αραβίας. Η Ρωσία είναι συγκριτικά κοντά στις Ηνωμένες Πολιτείες, ενώ καμία άλλη χώρα δεν παράγει ούτε το ήμισυ του πετρελαίου από κανένα από τα τρία κορυφαία. Η Κίνα, η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο, είναι πολύ μακρινή τέταρτη. (Για περισσότερες πληροφορίες, βλέπε: Πώς επηρεάζει το πετρέλαιο το πετρέλαιο τις τιμές του φυσικού αερίου; )

Εάν είστε περίεργοι ως προς το γιατί φαίνεται ότι τα έθνη που παράγουν τα περισσότερα πετρέλαια και εκείνα που συνήθως αναγνωρίζονται με την παραγωγή πετρελαίου δεν είναι απαραιτήτως τα ίδια, μην το φανταστείς. Οι χώρες με τα μεγαλύτερα αποθέματα πετρελαίου

, ανεξάρτητα από την παραγωγική ικανότητα, έχουν μεγάλη κλίση στην αγορά. Η Σαουδική Αραβία είναι επίσης ο ηγέτης στην κατηγορία αυτή, με αποθέματα εκτιμώμενα στα 267 δισεκατομμύρια βαρέλια. Ή για 62 χρόνια αξίζει να υποθέσετε ότι η παραγωγή δεν θα αυξηθεί ούτε οι εκτιμήσεις των αποθεμάτων θα αλλάξουν από τώρα έως το 2076. (Για σχετική ανάγνωση, δείτε: Γιατί οι χαμηλές τιμές του πετρελαίου είναι κακές για την οικονομία

Όσον αφορά τις Ηνωμένες Πολιτείες, τα αποδεδειγμένα αποθέματά της είναι λιγότερο εντυπωσιακά από την τρέχουσα δυναμικότητά της. Το Ηνωμένο Βασίλειο διαθέτει 26,5 δισεκατομμύρια βαρέλια σε αποθεματικό, 12ο στον κόσμο και πολύ πιο πίσω από τη Βενεζουέλα (211 δις), τον Καναδά (174 δισεκατομμύρια), το Ιράν (151 δισεκατομμύρια), το Ιράκ (143 δισεκατομμύρια) και το Κουβέιτ (104 δισεκατομμύρια). Οι υπόλοιπες χώρες που βρίσκονται μπροστά από το Ηνωμένο Βασίλειο περιλαμβάνουν μερικές εγκάρδιες (98 δισεκατομμύρια), μερικές ανταγωνιστικές (Ρωσία, 60 δισεκατομμύρια) και κάποιες των οποίων η φιλικότητα είναι εσκεμμένη (Λιβύη, 47 δις.) Από το καλοκαίρι μέχρι το καπνό

Έτσι, τι αντιπροσωπεύει ένα βαρέλι πετρελαίου, πόσο μάλλον 11. 11 εκατομμύρια από αυτά; Είναι δύσκολο για τους ανθρώπους εκτός της βιομηχανίας να οπτικοποιήσουν τους αριθμούς παραγωγής, οπότε ας προσπαθήσουμε να τις κατανοήσουμε. Το μεγαλύτερο μέρος του αργού πετρελαίου χρησιμοποιείται για τη δημιουργία καυσίμων αεριωθουμένων και άλλων προϊόντων, με μόνο το 45% περίπου να καταλήγει σε αυτοκίνητα. Αν υποθέσουμε ότι 12.000 μίλια ετησίως και 20 μίλια ανά γαλόνι (οι πηγές που ισχυρίζονται ότι προσφέρουν ακριβέστερες εκτιμήσεις γελάσουν τόσο εσείς όσο και οι ίδιοι), το πετρέλαιο που παράγουν οι ΗΠΑ στην εγχώρια αγορά είναι αρκετό για να τροφοδοτήσει τα μισά οδικά οχήματα του έθνους. (Για περισσότερες πληροφορίες, δείτε:

Γιατί η βενζίνη κοστίζει τι κάνει .) Όχι μόνο η άντληση …

Η βασική θεωρία προσφοράς και ζήτησης δηλώνει ότι όσο περισσότερο παράγεται ένα προϊόν, τόσο πιο φθηνά θα πρέπει να πουλήσει, όλα τα πράγματα να είναι ίσα. Είναι ένας συμβιωτικός χορός. Ο λόγος για τον οποίο δημιουργήθηκαν περισσότερα είναι ότι είναι οικονομικά αποτελεσματικό (ή όχι λιγότερο οικονομικά αποδοτικό) να το πράξει. Αν κάποιος εφευρέσει μια τεχνική καλής διέγερσης που θα μπορούσε να διπλασιάσει την παραγωγή ενός πετρελαϊκού πεδίου μόνο με ένα μικρό αυξητικό κόστος, τότε, με τη ζήτηση να παραμείνει στατική, οι τιμές θα πρέπει να μειωθούν.

… Διύλιση και διανομή, Πάρα Κάτι παρόμοιο συνέβη τα τελευταία χρόνια. Η παραγωγή πετρελαίου στη Βόρειο Αμερική είναι σε ένα ολοκαίνουριο zenith, με πεδία στη Βόρεια Ντακότα και την Αλμπέρτα ως καρποφόρα όπως πάντα. Δεδομένου ότι η μηχανή εσωτερικής καύσης εξακολουθεί να κυριαρχεί στους δρόμους μας και η ζήτηση δεν έχει διατηρηθεί με την προσφορά, δεν πρέπει να πωλούν αέριο για νικέλια ένα γαλόνι; (Για περισσότερες πληροφορίες:

Γιατί οι τιμές του αργού πετρελαίου δεν επηρεάζουν τις τιμές των αντλιών

Ένα πρόβλημα, και αυτό είναι όπου η θεωρία αντιτίθεται στην πρακτική. Η παραγωγή είναι υψηλή, αλλά η διανομή και η τελειοποίηση δεν συμβαδίζουν με αυτήν. Οι Ηνωμένες Πολιτείες χτίζουν κατά μέσο όρο ένα διυλιστήριο ανά δεκαετία, ενώ η κατασκευή έχει επιβραδυνθεί από το 1970. Υπάρχει πράγματι μια καθαρή απώλεια: οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν οκτώ λιγότερα διυλιστήρια από ό, τι το 2009. Ωστόσο, τα 142 υπόλοιπα διυλιστήρια στο Ηνωμένο Βασίλειο έχουν μεγαλύτερη χωρητικότητα από οποιαδήποτε άλλη χώρα με μεγάλο περιθώριο. Ο λόγος για τον οποίο δεν είμαστε άγρυπνοι στο φτηνό πετρέλαιο είναι επειδή τα διυλιστήρια αυτά λειτουργούν με μόλις 62% της δυναμικότητας. Ρωτήστε ένα ραφινάρισμα και θα σας πω ότι η πλεονάζουσα παραγωγική ικανότητα είναι εκεί για να καλύψει τη μελλοντική ζήτηση. (Για σχετική ανάγνωση, δείτε:

Οι υψηλότερες τιμές πετρελαίου είναι στο δρόμο - αλλά πόσο υψηλό; )

ΟΠΕΚ: Μόνο τόσο πολύ επιρροή

Τότε υπάρχει το πρόβλημα των καρτέλ. Η οργάνωση των χωρών εξαγωγής πετρελαίου ιδρύθηκε τη δεκαετία του 1960, αν και ο χάρτης του οργανισμού δεν το δηλώνει αυτό ρητά, καθορίζουν τις τιμές. Περιορίζοντας την παραγωγή, ο ΟΠΕΚ θα μπορούσε να οδηγήσει σε αύξηση των τιμών του πετρελαίου και, ως εκ τούτου, θεωρητικά θα αποκομίσει μεγαλύτερα κέρδη από ό, τι εάν τα κράτη μέλη του είχαν πωληθεί στην παγκόσμια αγορά με το επιτόκιο. Σε όλη τη δεκαετία του 1970 και σε μεγάλο μέρος της δεκαετίας του 1980, αυτή ήταν μια ανόητη ανήθικη στρατηγική για τον ΟΠΕΚ.

Για να αναφέρουμε τον P. J. O'Rourke, ορισμένοι άνθρωποι εισέρχονται σε καρτέλ εξαιτίας απληστίας. τότε, λόγω της απληστίας, προσπαθούν να βγουν από τα καρτέλ. Σύμφωνα με την Υπηρεσία Πληροφοριών Ενέργειας του U. S., οι χώρες-μέλη του ΟΠΕΚ συχνά υπερβαίνουν τις ποσοστώσεις τους, που πωλούν μερικά εκατομμύρια επιπλέον βαρέλια και γνωρίζοντας ότι οι φορείς επιβολής του νόμου δεν μπορούν να τους σταματήσουν να το κάνουν. Με τον Καναδά, την Κίνα, τη Ρωσία και τις Ηνωμένες Πολιτείες ως μη μέλη, ο ΟΠΕΚ περιορίζεται στην ικανότητά του να διασφαλίζει, όπως ευφημιστικά αναφέρει η αποστολή του, «να διασφαλίσει τη σταθεροποίηση των πετρελαϊκών αγορών προκειμένου να εξασφαλίσει μια αποδοτική, οικονομική και τακτική προμήθεια πετρελαίου Καταναλωτές. "

Η κατώτατη γραμμή

Με τη συνεχή κίνηση της ζήτησης κάθε φορά, οι τιμές του πετρελαίου θα συνεχίσουν να καθορίζονται κυρίως από την αγορά - παρά τις καλύτερες προσπάθειες των εξωτερικών παικτών. (Για σχετική ανάγνωση, βλέπε:

Πώς τα Έλαια ETFs αντιδρούν στις μειούμενες τιμές ενέργειας

.)