α:

Ένας επενδυτής που αποφεύγει κινδύνους πρέπει να χτίσει το χαρτοφυλάκιό του για συνταξιοδότηση, δημιουργώντας ένα καλά διαφοροποιημένο χαρτοφυλάκιο και στη συνέχεια επανεξισορροπώντας τακτικά. Πρέπει να διαχειριστεί δύο αντιτιθέμενους κινδύνους για την επίτευξη των στόχων συνταξιοδότησής του: τον κίνδυνο να είναι υπερβολικά συντηρητικός (και να μην κερδίζει επαρκείς αποδόσεις) και τον κίνδυνο απώλειας κεφαλαίου που μπορεί να επαναφέρει το χαρτοφυλάκιο για χρόνια.

Με επενδυτές που αντιμετωπίζουν κίνδυνο, ο τελευταίος κίνδυνος είναι περισσότερο απειλητικός. Ένας άλλος παράγοντας είναι η ηλικία του επενδυτή που αποτρέπει τον κίνδυνο και η ηλικία συνταξιοδότησης του. Όταν ο επενδυτής ξεκινά την καριέρα του, δεκαετίες μακριά από τη συνταξιοδότησή του, θα πρέπει να διαθέσει περισσότερα κεφάλαια σε χρηματιστήριο παρά σε ομόλογα. Τα αποθέματα κερδίζουν υψηλότερες αποδόσεις και έχει περισσότερο χρόνο για να καλύψει οποιεσδήποτε απώλειες από μια αγορά αρκούδων ή μια διόρθωση. Μακροπρόθεσμα, η χρηματιστηριακή αγορά αυξάνεται καθώς οι εταιρείες κερδίζουν περισσότερα χρήματα λόγω της αυξημένης οικονομικής δραστηριότητας και του πληθωρισμού.

Ένα άλλο θέμα είναι το είδος των αποθεμάτων που πρέπει να αγοραστούν. Οι επενδυτές που αντιμετωπίζουν κινδύνους πρέπει να επικεντρωθούν σε ένα καλά διαφοροποιημένο χαρτοφυλάκιο χρηματιστηριακών συναλλαγών που διαπραγματεύονται σε δείκτες (ETFs) που δίνουν την έκθεση στην ευρεία αγορά. Αυτά τα ΕΙΕΕ είναι χαμηλού κόστους και διασφαλίζουν ότι ο ατομικός κίνδυνος ενός αποθέματος δεν θα οδηγήσει σε σημαντική απώλεια κεφαλαίου. Επιπλέον, φροντίζεται αυτόματα η διαφοροποίηση και οι δείκτες ενημερώνονται τακτικά για να αντικατοπτρίζουν τις οικονομικές τάσεις.

Όταν προσεγγίζει τη συνταξιοδότησή του, χρειάζεται να ενσωματώσει τα προϊόντα σταθερού εισοδήματος στο χαρτοφυλάκιο με τακτική επανεξισορρόπηση μεταξύ των δύο κατηγοριών περιουσιακών στοιχείων. Μετά την ηλικία των 40 ετών, θα πρέπει να διαθέσει 25% σε ομόλογα και στη συνέχεια να αυξήσει την κατανομή κατά 3% κάθε χρόνο. Τα προϊόντα σταθερού εισοδήματος θα μειώσουν τον συνολικό κίνδυνο χαρτοφυλακίου, καθώς τείνουν να αυξάνονται όταν μειώνονται τα αποθέματα. Αυτή η στρατηγική θα βελτιώσει τις πιθανότητες να επιτευχθούν οι στόχοι συνταξιοδότησης και να μετατοπιστεί η δυναμική έναντι κινδύνου-απόδοσης ανάλογα με την ηλικία του επενδυτή.

Οι μεγάλες απώλειες στο χρηματιστήριο απαιτούν χρόνο για να ξεπεραστούν. Οι αγορές αρκούδων τείνουν να συμβαίνουν περίπου μία φορά κάθε πέντε έως επτά χρόνια, οδηγώντας σε σχεδόν 40% διόρθωση των αποθεμάτων, κατά μέσο όρο. Σαφώς, αυτό το είδος παρακμής είναι απαράδεκτο για κάποιον που βρίσκεται κοντά στη συνταξιοδότηση.

Ένας συνταξιούχος δεν πρέπει να παρακολουθεί τις περιόδους της χρηματιστηριακής αγοράς για οποιονδήποτε λόγο εκτός από την ψυχαγωγία. Η χρηματιστηριακή αγορά ανεβάζει αξιόπιστα υψηλότερα μακροπρόθεσμα. Ωστόσο, βραχυπρόθεσμα, είναι εξαιρετικά απρόβλεπτη και μπορεί να πάει πλάγια για δεκαετίες. Για παράδειγμα, μεταξύ του 2000 και του 2015, το Nasdaq δεν έκανε νέο υψηλό. Ο βιομηχανικός μέσος όρος Dow Jones ολοκληρώθηκε τον Αύγουστο του 1929 γύρω στις 5, 190. Δεν ξεπέρασε αυτό το υψηλό μέχρι τον Μάιο του 1959. Ένας επενδυτής δεν μπορεί να βασιστεί στη χρηματιστηριακή αγορά για να αντλήσει έξοδα διαβίωσης.

Μέσα σε τέσσερα έως έξι χρόνια, η ευρύτερη χρηματιστηριακή αγορά τείνει να υπερβεί τα μέγιστα της προηγούμενης αιχμής. Ενώ η αγορά αρκούδων είναι σίγουρα οδυνηρή, επιτρέπει στον επενδυτή να πάρει προεξοφλημένες μετοχές. Η εξισορρόπηση μεταξύ μετοχών και ομολόγων λειτουργεί καλά καθώς οι τιμές των μετοχών μειώνονται, αλλά θα αγοράσει περισσότερα αποθέματα, εκμεταλλευόμενα τις χαμηλότερες τιμές.