Σύμφωνα με τη μελέτη της Federal Reserve για την οικονομική ευημερία στα νοικοκυριά του Ηνωμένου Βασιλείου, που δημοσιεύθηκε το 2016, οι Αμερικανοί είναι ικανοποιημένοι με το πώς κάνουν οικονομικά. Ο αριθμός των ενηλίκων που αναφέρουν ότι «ζουν άνετα» ή «κάνει εντάξει» αυξήθηκε στο 69%, από 65% το 2014 και 62% το 2013. Ωστόσο, οι επιθεωρητές ζήτησαν στη συνέχεια μια σειρά ερωτήσεων που έθεσαν σε σοβαρό ερώτημα αυτό που οι περισσότεροι Αμερικανοί θεωρούν άνετα. Για παράδειγμα, το 46% των συμμετεχόντων στη μελέτη αναγνώρισε ότι, αν προέκυπτε απροσδόκητο κόστος που κοστίζει 400 δολάρια, δεν θα ήταν σε θέση να το πληρώσει χωρίς να πωλεί ακίνητα ή να δανείζεται χρήματα. Από το 22% των ερωτηθέντων που πραγματοποίησαν απροσδόκητο ιατρικό έξοδο κατά το προηγούμενο έτος, σχεδόν το ήμισυ, ή το 46%, είχε ακόμη χρέος από αυτά τα έξοδα.

Είναι δύσκολο να εξορθολογιστούν οι εντυπώσεις που οι περισσότεροι Αμερικανοί έχουν από την οικονομική τους κατάσταση με πραγματικούς αριθμούς. Τα απλά μαθηματικά υποδεικνύουν μεγάλη επικάλυψη μεταξύ εκείνων που ισχυρίζονται ότι κάνουν καλά οικονομικά, αλλά δεν μπορούσαν να πληρώσουν από την τσέπη για μια βασική επισκευή αυτοκινήτων. Αυτό θέτει υπό αμφισβήτηση το αν τα 400 δολάρια εξοικονόμησης μπορούν να υποστηρίξουν μια άνετη ύπαρξη. Θέτει επίσης άλλα ενδιαφέροντα ερωτήματα, όπως πόσο εξοικονόμηση είναι πραγματικά επαρκής για να είναι οικονομικά ασφαλής και πώς αυτός ο αριθμός μπορεί να διαφέρει ανάλογα με το στάδιο ζωής ενός ατόμου και το βιοτικό επίπεδο.

-

Ελάχιστες Αποταμιεύσεις για Άνετη Ζωή

Ο χρηματοοικονομικός γκουρού Dave Ramsey, ο οποίος υποστηρίζει τη ζωή χωρίς χρέη και την οικονομική ασφάλεια, συμβουλεύει $ 1, 000 στην τράπεζα ως σημείο εκκίνησης για πελάτες που είναι άποροι ή επί του παρόντος δεν έχουν καμία εξοικονόμηση. Το ποσό αυτό, αν και δεν επαρκεί για να ζήσει για μεγάλο χρονικό διάστημα σε περίπτωση απώλειας εισοδήματος, εμποδίζει τουλάχιστον μια βλάβη αυτοκινήτου ή ένα μικρό ιατρικό ατύχημα από την πρόκληση οικονομικής καταστροφής. Παρά το υψηλό επίπεδο χρηματοοικονομικής ασφάλειας που ανέφερε η πλειοψηφία των Αμερικανών, σχεδόν το μισό δεν διαθέτει αυτό το πρώτο βασικό βήμα για ένα ταμείο έκτακτης ανάγκης.

Τρία έως έξι μηνιαία έξοδα διαβίωσης αντιπροσωπεύουν ένα πιο άνετο αυγό φωλιά. Τρεις μήνες δαπανών είναι ένα επαρκές ταμείο έκτακτης ανάγκης σε περιόδους χαμηλής απασχόλησης, υποθέτοντας ότι το άτομο διαθέτει δεξιότητες υψηλής ζήτησης. Αυτό το επίπεδο εξοικονόμησης είναι ιδιαίτερα ασφαλές αν το άτομο είναι διατεθειμένο να μειώσει τις διακριτικές αγορές και να ζήσει έναν οικονομικό τρόπο ζωής. Όσοι έχουν λιγότερες εμπορικές δεξιότητες και όσοι έχουν λιγότερες δαπάνες που είναι πρόθυμοι να παραιτηθούν θα πρέπει να επιδιώκουν να διατηρήσουν εξοικονόμηση πλήρους εξάμηνης δαπάνης.

Άλλα θέματα

Το ακριβές ποσό που συνιστά άνετη εξοικονόμηση ποικίλλει ανάλογα με τις μοναδικές περιστάσεις ενός ατόμου. Ένα πρόσωπο με παιδιά χρειάζεται μεγαλύτερο μαξιλάρι, δεδομένου ότι αυτός είναι υπεύθυνος για την παροχή άλλων.Ένα μόνο άτομο χωρίς παιδιά χρειάζεται λιγότερη εξοικονόμηση, ιδιαίτερα εάν είναι διατεθειμένος να ζήσει μια ύπαρξη γυμνών οστών ή να πάρει οποιαδήποτε εργασία που είναι διαθέσιμη σε ένα τσίμπημα.

Ένας άνθρωπος που ζει ακόμα με τους γονείς και δεν έχει έξοδα ή που μοιράζεται μια κατοικία με αρκετούς συγκάτοικους και έχει ελάχιστα έξοδα, μπορεί να μειώσει πιο άνετα την εξοικονόμηση από κάποιον που έχει μια στοίβα λογαριασμών να πληρώνει κάθε μήνα. Φυσικά, πολλοί άνθρωποι σε αυτές τις περιπτώσεις θεωρούν ότι είναι η ιδανική στιγμή για να βγάλουν λεφτά μακριά, ίσως εξοικονομούν χρόνο για μια προκαταβολή.

Ομοίως, το φορτίο του χρέους ενός ατόμου επηρεάζει πόσο μήνες εισοδήματος αντιπροσωπεύουν επαρκείς εξοικονομήσεις. Για παράδειγμα, αν το 30% των αμοιβών για το σπίτι του ατόμου πηγαίνει προς την πληρωμή του χρέους κάθε μήνα, το πρόσωπο αυτό χρειάζεται σαφώς περισσότερη εξοικονόμηση από ό, τι ένα άτοκο χρέος.

Κάθε άτομο είναι μοναδικό όταν πρόκειται για τις οικονομικές του ανάγκες. Ανεξαρτήτως του ποσού των αποταμιεύσεων ενός ατόμου σε δολάρια, αυτό που έχει σημασία είναι η ικανότητα αποφυγής της οικονομικής καταστροφής για όσο διάστημα χρειάζεται σε περίπτωση απώλειας θέσεων εργασίας ή μείωσης του εισοδήματος.