Η επιχείρηση των χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών είναι μια πολύπλοκη επιχείρηση με πολλά κινούμενα μέρη. Οι εταιρείες χρηματοδότησης είναι συχνά πολύπλευρες οργανώσεις που συμμετέχουν σε αλληλεπικαλυπτόμενες δραστηριότητες που παρουσιάζουν ευκαιρίες σύγκρουσης συμφερόντων. Για να αποφευχθούν τέτοιες συγκρούσεις, οι ρυθμιστικές αρχές απαιτούν αυτό που αποκαλείται "κινέζικο τείχος". "Όπως το Σινικό Τείχος της Κίνας, το οποίο σχεδιάστηκε για να χωρίσει δύο μέρη, το κινεζικό τείχος στον τομέα των κινητών αξιών εξυπηρετεί παρόμοιο σκοπό. Για τους Κινέζους, ο τοίχος σχεδιάστηκε ως εμπόδιο μεταξύ της δυναστείας των Μινγκ και των νομαδικών εισβολέων που είναι γνωστοί ως οι Ούννοι. Για τον κλάδο των χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών, ο τοίχος έχει σχεδιαστεί για να διαχωρίζει τους αναδόχους και τους αναλυτές. Υποτίθεται ότι εξαλείφει τη μεταφορά πληροφοριών μεταξύ αυτών των μερών, αλλά λειτουργεί πραγματικά;

Θεωρία

Οι αναδόχους και οι αναλυτές έχουν ξεχωριστούς και ξεχωριστούς ρόλους και υποτίθεται ότι λειτουργούν ανεξάρτητα. Οι ασφαλιστές αξιολογούν τις εταιρείες για να αποκτήσουν πληροφορίες ή να αποκτήσουν μια εικόνα της οικονομικής υγείας κάθε επιχείρησης. Οι πληροφορίες χρησιμοποιούνται για μια σειρά καθηκόντων, μεταξύ άλλων για τον προσδιορισμό της φερεγγυότητας όταν μια εταιρεία αναζητεί δάνειο, και για τον προσδιορισμό της αξίας όταν μια επιχείρηση τίθεται προς πώληση. Η γνώση και τα στοιχεία που οι ασφαλιστές αποκομίζουν από τις εταιρείες αξιολόγησης μπορούν να περιλαμβάνουν λεπτομέρειες σχετικά με την οικονομική υγεία, τις εξελίξεις στις επιχειρήσεις ή τις αλλαγές προσωπικού που δεν εκκρεμούν χωρίς άμεση πρόσβαση σε πληροφορίες που δεν είναι διαθέσιμες στο ευρύ κοινό ή στους αναλυτές χρεογράφων.

Οι αναλυτές αξιολογούν επίσης εταιρείες. Το κάνουν για να αποκτήσουν πληροφορίες που θα τους βοηθήσουν να λάβουν επενδυτικές αποφάσεις. Τέτοιες αποφάσεις θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν τη σύσταση ότι οι διαχειριστές χαρτοφυλακίου ή οι επενδυτές αγοράζουν τίτλους που έχουν εκδοθεί από τις επιχειρήσεις που έχουν αναλυθεί. Για να δημιουργηθούν ίσοι όροι ανταγωνισμού, οι αναλυτές έχουν την εντολή να κάνουν τις συστάσεις τους βάσει των ίδιων πληροφοριών που είναι διαθέσιμες στους ανταγωνιστές τους. Με άλλα λόγια, απαγορεύεται να χρησιμοποιούν «εμπιστευτικές πληροφορίες», οι οποίες περιλαμβάνουν οποιοδήποτε μη δημόσιο γεγονός σχετικά με τα σχέδια ή την κατάσταση μιας εταιρείας που διαπραγματεύεται δημόσια, η οποία θα μπορούσε να παράσχει ένα οικονομικό πλεονέκτημα όταν χρησιμοποιείται για την αγορά ή πώληση μετοχών της μετοχής της εταιρείας. Η χρήση αυτών των πληροφοριών αποτελεί έγκλημα που τιμωρείται με πρόστιμα, χρόνο φυλάκισης και πιθανή απαγόρευση εργασίας σε ένα ρόλο που συνιστά συστάσεις ασφαλείας.

Όταν οι αναθέτοντες εργάζονται σε μια πλευρά του κινεζικού τείχους και οι αναλυτές εργάζονται από την άλλη πλευρά, οι πληροφορίες που συλλέγονται από τους αναδόχους δεν υποτίθεται ότι θα μοιραστούν με τους αναλυτές. Για να διατηρηθεί η μεταφορά πληροφοριών, οι επιχειρήσεις χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών (συμπεριλαμβανομένων των τραπεζών, μεσιτικών γραφείων και παρόμοιων οντοτήτων) διαθέτουν προγράμματα κατάρτισης, γραπτές πολιτικές και διαδικασίες, διαδικασίες διαχείρισης κινδύνου, διαδικασίες αναθεώρησης συμμόρφωσης και εποπτικό προσωπικό.

Πραγματικότητα

Στην πραγματικότητα, το κινέζικο τοίχο είναι πορώδες. Όπως προαναφέρθηκε, η επιχείρηση χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών είναι μια πολύπλοκη επιχείρηση με πολλά κινούμενα μέρη. Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να εξαπατήσετε το σύστημα. Αυτά ποικίλλουν από διαδικασίες που υποστηρίζονται από εταιρίες για την ανταλλαγή πληροφοριών μεταξύ αναδόχων και αναλυτών με ελαστικούς εσωτερικούς ελέγχους, σκόπιμη χρήση των πληροφοριών που αποκτήθηκαν κατά την εργασία για χρήση στην προσωπική διαπραγμάτευση και απάτες που συνεπάγονται πολύπλοκες συμφωνίες επαναγοράς που λίγοι επενδυτές καταλαβαίνουν. Όλες αυτές οι εγκληματικές δραστηριότητες και άλλα έχουν ανακαλυφθεί από τότε που η κινεζική εντολή τοίχου τέθηκε σε εφαρμογή το 2003 μετά από τα μαζικά σκάνδαλα της Wall Street. Αυτές οι δραστηριότητες χαρακτηρίστηκαν καλύτερα από το περίφημο που ο Charles Schwab έτρεξε το 2002, όπου μια ομάδα χρηματιστών ενθαρρύνθηκε να πουλήσει ένα απολύτως αβλαβές απόθεμα σε ανυποψίαστους επενδυτές με την ενθαρρυντική σύσταση να «βάλει κάποιο κραγιόν στον χοίρο αυτό. "Μια ποικιλία μελετών, συμπεριλαμβανομένων των" Αναλυτών που συνδέονται με την τράπεζα, επωφελούνται από τις σχέσεις δανεισμού; "(Ting Chen, Xiumin Martin 2011) και" Είναι τα κινεζικά τείχη η καλύτερη λύση στα προβλήματα των συναλλαγών εσωτερικών συναλλαγών και των συγκρούσεων συμφερόντων στους αντιπροσώπους χρηματιστών; "(Christopher M. Gorman 2004), καταλήγουν στο ίδιο συμπέρασμα. Τα κινέζικα τείχη δεν αποτελούν ιδιαίτερα αποτελεσματικό εμπόδιο.

Σκάνδαλα και νομοθεσία

Ενώ η αποτυχία του κινέζικου τείχους είναι ένα αξιοσημείωτο κεφάλαιο στην ιστορία της σκάνδαλας της Wall Street, οι συγκρούσεις συμφερόντων δεν αποτελούν νέο πρόβλημα. Στην πραγματικότητα, οι ρυθμιστικές αρχές έχουν μια μακρά ιστορία να εντάσσονται με ένα νέο πρότυπο για την επίλυση του προβλήματος, αφού οι επενδυτές έχουν εξαπατηθεί από συγκρούσεις συμφερόντων στον κλάδο των χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών:

Πράξη Glass-Steagall του 1933

• Η Μεγάλη Ύφεση, μια οικονομική ύφεση που ξεκίνησε στις 29 Οκτωβρίου 1929 μετά τη συντριβή της αμερικανικής χρηματιστηριακής αγοράς, οδήγησε σε φτώχεια, πείνα, ανεργία και πολιτικές αναταραχές σε παγκόσμια κλίμακα. Η απληστία, βέβαια, φταίει. Η ακατάλληλη τραπεζική δραστηριότητα, ή αυτό που θεωρήθηκε "υπερβολική συμμετοχή της εμπορικής τράπεζας σε χρηματιστηριακή αγορά", θεωρήθηκε ο κύριος ένοχος της Μεγάλης Ύφεσης. Ο νόμος Glass-Steagall μεταβιβάστηκε σε ξεχωριστή εμπορική και επενδυτική τραπεζική, απαγορεύοντας στις εμπορικές τράπεζες να κατέχουν εταιρίες μεσιτείας χρεογράφων.

Πράξη Gramm-Leach-Bliley του 1999

• Το Glass-Steagall καταργήθηκε με το νόμο Gramm-Leach-Bliley του 1999. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τα σκάνδαλα dotcom με μεγάλους αναλυτές να προωθούν δημόσιους τίτλους στους επενδυτές ιδιωτικά αρνητικά αποτελέσματα έρευνας αυτών των τίτλων. Οι αναλυτές είχαν πιεστεί να παράσχουν καλές αξιολογήσεις (παρά τις προσωπικές απόψεις και έρευνες που έδειξαν ότι τα αποθέματα δεν ήταν καλοί αγοραστές) για να ενισχύσουν τα κέρδη στην επενδυτική τραπεζική πλευρά της επιχείρησης.

Ο νόμος Sarbanes-Oxley του 2002

• Το Κογκρέσο ψήφισε το νόμο Sarbanes-Oxley το 2002 μετά από λογιστικά σκάνδαλα στις Enron, WorldCom και Tyco. Ορκωτοί ελεγκτές και αναλυτές από επενδυτικές τραπεζικές εταιρείες είχαν δώσει καθαρούς λογαριασμούς υγείας σε αφερέγγυες επιχειρήσεις για την οικοδόμηση σχέσεων για επενδυτικούς τραπεζίτες.Το αποτέλεσμα ήταν μια σειρά από τις μεγαλύτερες πτωχεύσεις στην ιστορία του Ηνωμένου Βασιλείου.

Διακανονισμός Spitzer / Απρίλιος 2003

• Μετά την συντριβή του dotcom, 10 μεγάλες επωνυμίες, όπως η Bear Stearns & Co, η Credit Suisse First Boston (NYSE: CS

CSCS Group16. 06% Δημιουργήθηκε με την Highstock 4. 2. 6 ), η Goldman Sachs & Co. (NYSE: GS GSGoldman Sachs Group Inc243. ( ), Lehman Brothers, JP Morgan Securities (NYSE: JPM JPMJPMorgan Chase & Co100, 78-0, 62% , Merrill Lynch, Οι εταιρίες Pierce, Fenner & Smith, Morgan Stanley & Co. (NYSE: MS MSMorgan Stanley50, 14 + 0, 24% δημιούργησαν με την Highstock 4. 2. 6 "Να μεταρρυθμίσουν δραματικά τις μελλοντικές πρακτικές τους, συμπεριλαμβανομένου του διαχωρισμού των τμημάτων έρευνας και επενδυτικής τραπεζικής στις επιχειρήσεις" ως άμεσο αποτέλεσμα συγκρούσεων συμφερόντων. Αυτή η μεταρρυθμιστική προσπάθεια προέκυψε από μια διευθέτηση με τις ομοσπονδιακές και τις κρατικές ρυθμιστικές αρχές. Αυτό οδήγησε στη δημιουργία του κινέζικου τείχους μεταξύ αναλυτών και αναδόχων, καθώς και σε μεταρρύθμιση των πρακτικών αντιστάθμισης, καθώς οι προηγούμενες πρακτικές παρείχαν οικονομικό κίνητρο στους αναλυτές να παρέχουν ευνοϊκές αξιολογήσεις για τους πελάτες αναδοχής. Η μεγάλη ύφεση Η 20μηνη οικονομική ύφεση που ξεκίνησε τον Δεκέμβριο του 2007 συνδέθηκε και πάλι με συγκρούσεις συμφερόντων. Οι νομοθέτες εξακολουθούν να αγωνίζονται με τα επακόλουθα από το 2013 και μεγάλο μέρος της συζήτησης περιστρέφεται γύρω από την πιθανή επανεισαγωγή του διαχωρισμού τύπου brokerage και τραπεζικών δραστηριοτήτων του τύπου Glass-Steagall. Η κατώτατη γραμμή

• Ο κλάδος των χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών έχει μακρά ιστορία συγκρούσεων συμφερόντων. Παρά τις βέλτιστες προσπάθειες των ρυθμιστικών αρχών, το κινέζικο τείχος αποδείχθηκε αναποτελεσματικό στην αποτροπή της εκούσιας ανταλλαγής πληροφοριών μεταξύ διαφόρων τμημάτων των οργανώσεων χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών. Κάθε μικρή θέση που μπορεί να εκμεταλλευτεί εκμεταλλεύεται (μεγάλο μέρος της είναι πολύ περίπλοκη για να καταλάβει ο μέσος επενδυτής). Στο τέλος, η απληστία κερδίζει ως κίνητρο για να κάνει τα χρήματα να προσελκύει τους υπαλλήλους και τους εργοδότες τους να παραβιάζουν τους κανόνες για την επιδίωξη των κερδών. Αν μη τι άλλο, οι προσπάθειες για τη ρύθμιση της βιομηχανίας χρησιμοποιώντας τον κινέζικο τοίχο απέδειξαν ότι όσο οι επιχειρήσεις επιτρέπεται να ασκούν επιχειρηματικές δραστηριότητες και στις δύο πλευρές του τείχους, οι πληροφορίες θα περάσουν από τη μια πλευρά στην άλλη.