Η Ινδία ήταν από τα πλουσιότερα έθνη στην αρχαιότητα, με το ψευδώνυμο που ονομαζόταν το χρυσό πουλί. Καθ 'όλη τη διάρκεια της ιστορίας, η Ινδία έχει υποστεί πολλαπλές εισβολές, από τις οποίες η πιο καταστροφική είναι η βρετανική αποικιακή κυριαρχία δύο χρόνων που έσπασαν τον κοινωνικό και οικονομικό ιστό της Ινδίας. Όταν η Ινδία πέτυχε τελικά μια ανεξέλεγκτη ανεξαρτησία το 1947, ήταν ένα διαιρεμένο έθνος με φτωχή οικονομία, κακή υποδομή, εξάρτηση από εισαγωγές και κληρονομιά φτώχειας και αναλφαβητισμού.

Η Ινδία έχει προχωρήσει πολύ από το 1947. Είναι σχεδόν επτά δεκαετίες, αφού η ανεξαρτησία έχει επιφέρει πολλές αλλαγές στο κοινωνικοοικονομικό τοπίο του έθνους. Αφού επέτυχε την ελευθερία, η Ινδία άρχισε να ανοικοδομεί την οικονομία της, εκπονώντας μια σειρά πενταετών σχεδίων, η πρώτη εκ των οποίων εισήχθη το 1951. Το πρώτο από αυτά τα πενταετή σχέδια επικεντρώθηκε στην ανοικοδόμηση της οικονομίας, καθιστώντας την αυτοπεποίθησή της για τρόφιμα εφοδιασμού και με την αύξηση της εγχώριας αποταμίευσης για την Διαδοχικά πενταετή σχέδια ενθάρρυναν τη βιομηχανική ανάπτυξη και τις υπηρεσίες. Μια οικονομική καμπή ήρθε κατά τη διάρκεια των μεταρρυθμίσεων του 1991 που εισήγαγαν τις πολιτικές απελευθέρωσης και ιδιωτικοποίησης και ενθάρρυναν την ευελιξία στις βιομηχανικές άδειες και στις ξένες επενδύσεις.

Η Ινδία δεν έχει επιστρέψει από τότε. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας, το έθνος παρουσίασε μέσο ρυθμό αύξησης 5,8% κατά τη δεκαετία του 1990, 6,9% κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 2000 και 7,3% κατά την περίοδο 2010-2014. Το μέγεθος της οικονομίας της Ινδίας ανέρχεται σήμερα σε 2 τρισεκατομμύρια δολάρια. Είναι η δέκατη μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο όσον αφορά το ονομαστικό ακαθάριστο εγχώριο προϊόν και την τρίτη μεγαλύτερη οικονομία παγκοσμίως όσον αφορά την ισοτιμία της αγοραστικής δύναμης. (Για σχετική ανάγνωση βλ. Top 10 οικονομίες του κόσμου.)

Ακαθάριστο εγχώριο προϊόν (ΑΕγχΠ) της Ινδίας αποτελείται κυρίως από τον γεωργικό τομέα, τον βιομηχανικό τομέα και τις τριτογενείς βιομηχανίες (ο τομέας των υπηρεσιών). Σύμφωνα με τα στοιχεία του 2014 από την Παγκόσμια Τράπεζα, η γεωργία αντιπροσώπευε το 17% του ΑΕΠ της Ινδίας, ενώ η βιομηχανία και οι υπηρεσίες αντιπροσώπευαν το 30% και το 53% αντίστοιχα.

Η φθίνουσα γεωργία

Η οικονομία της Ινδίας έχει τις ρίζες της σε έναν ισχυρό αγροτικό τομέα, ο οποίος αποτελούσε το 52% περίπου του ΑΕΠ το 1951. Ήταν μια αγροτική οικονομία. Με τα χρόνια, η γεωργία μειώθηκε σιγά σιγά ως ποσοστό του ΑΕΠ. Στα τέλη της δεκαετίας του 1980, η γεωργία έπεσε κάτω από το 30% του ΑΕΠ και μετά το 2004 η γεωργία μειώθηκε περαιτέρω σε λιγότερο από 20% του ΑΕΠ. Ωστόσο, η γεωργία (η οποία περιλαμβάνει τη δασοκομία, την αλιεία, την κτηνοτροφία και την καλλιέργεια των καλλιεργειών) εξακολουθεί να κατέχει τεράστια σημασία για την ινδική οικονομία. Ο τομέας απασχολεί περίπου το 50% του εργατικού δυναμικού, συμβάλλει στη μείωση του ποσοστού του ΑΕΠ κατά 17-18% και αντιπροσωπεύει περίπου το 10% των εξαγωγών της Ινδίας.

Όσον αφορά τα προϊόντα, η Ινδία είναι ένας από τους μεγαλύτερους παραγωγούς τσαγιού, γάλακτος, όσπριων, κάσιου, μπαχαρικών, γιούτας, ρυζιού, σίτου, φρούτων και λαχανικών, ζαχαροκάλαμου, ελαιούχων σπόρων και βαμβακιού στον κόσμο. Η χώρα αντιπροσωπεύει το 2, 07% του παγκόσμιου γεωργικού εμπορίου. Υπάρχει τεράστιο δυναμικό βελτίωσης και ανάπτυξης στον αγροτικό τομέα και οι πρωτοβουλίες της κυβέρνησης για την τόνωση των μακροπρόθεσμων επενδύσεων πρέπει να συμβάλουν στην υλοποίηση αυτών των επόμενων ετών. (Για τη σχετική ανάγνωση βλέπε Ποιος παράγει τα τρόφιμα του κόσμου.)

Βιομηχανία

Το μερίδιο του βιομηχανικού τομέα (το οποίο περιλαμβάνει κατασκευές, μεταλλεία, μεταποίηση, ηλεκτρική ενέργεια, φυσικό αέριο και νερό) κυμάνθηκε μεταξύ 24% -29% ΑΕΠ τις τελευταίες τρεις δεκαετίες (από το 1980 και εξής). Ο τομέας απασχολεί περίπου το 20% του εργατικού δυναμικού στην Ινδία. Ο βιομηχανικός τομέας έχει μείνει πίσω στη μεταμόρφωση της Ινδίας από μια αγροτική οικονομία σε μία που κυριαρχείται από τον τομέα των υπηρεσιών.

Ο Δείκτης Βιομηχανικής Παραγωγής (IIP) είναι μια μηνιαία αξιολόγηση από το Υπουργείο Στατιστικής και Εφαρμογής Προγράμματος της Ινδίας (MOSPI) που μετρά τον παλμό της βραχυπρόθεσμης βιομηχανικής δραστηριότητας στην Ινδία. Το ΠΕΠ αποτελείται από διάφορους τομείς - μεταποίηση, εξόρυξη και ηλεκτρική ενέργεια - και κάθε τομέας έχει διαφορετική κατανομή στον δείκτη. Η μεταποίηση συμβάλλει στο 75,5%, ενώ τα ορυχεία και η ηλεκτρική ενέργεια συνεισφέρουν 14,1% και 10,3% αντίστοιχα. Η κατανομή του 75% μιλά για τη σημασία της μεταποίησης στην οικονομία και την κυριαρχία του βιομηχανικού τομέα. Ωστόσο, παρά το τεράστιο δυναμικό, ο τομέας της μεταποίησης εξακολουθεί να είναι σε μεγάλο βαθμό ανεκμετάλλευτος, συμβάλλοντας μόνο στο 17% του ΑΕΠ. Το παρακάτω γράφημα δείχνει την τάση στην ΠΕ κατά τη διάρκεια των ετών. Ήταν ένα ταξίδι υψηλών και χαμηλών επιπέδων.

Η κυβέρνηση καταβάλλει προσπάθειες για να ωθήσει τον βιομηχανικό τομέα ενισχύοντας την παραγωγή. Στο πλαίσιο της κυβέρνησης του Ινδού Πρωθυπουργού Narendra Modi, η πρωτοβουλία "Make in India" στοχεύει να τοποθετήσει την Ινδία ως παγκόσμιο κέντρο παραγωγής. Η πρωτοβουλία ελπίζει να αυξήσει τη μεταποιητική βιομηχανία κατά 25% (όπως μετριέται σε ποσοστό του ΑΕΠ) τα επόμενα 10 χρόνια, κάτι που διευκολύνεται περισσότερο από ό, τι γίνεται. Εάν ένας βιομηχανικός τομέας, υπό την ηγεσία της βιομηχανίας, κερδίσει ατμό, θα δημιουργήσει εκατομμύρια θέσεις εργασίας, θα μειώσει την εξάρτηση από τις εισαγωγές, θα αυξήσει τις εξαγωγές και θα συμπληρώσει τον τομέα των υπηρεσιών. (Η σχετική ανάγνωση βλέπε πώς υπολογίζεται το ΑΕγχΠ της Ινδίας;)

Η αύξηση του τομέα των υπηρεσιών

Η ανάπτυξη στον τομέα των υπηρεσιών στην Ινδία άρχισε στα μέσα της δεκαετίας του 1980, αλλά οι μεταρρυθμίσεις της δεκαετίας του 1990 επιταχύνθηκαν αυτή την ανάπτυξη. Ο τομέας των υπηρεσιών είναι πλέον ο μεγαλύτερος και ταχύτερα αναπτυσσόμενος τομέας της οικονομίας, που συνεισφέρει πάνω από το 50% στο ΑΕγχΠ. Το Κεντρικό Στατιστικό Γραφείο της Ινδίας κατατάσσει τον τομέα των υπηρεσιών σε τέσσερις κύριες βιομηχανίες: 1) εστιατόρια, ξενοδοχεία και εμπόριο · 2) αποθήκευση, επικοινωνία και μεταφορά · 3) χρηματοδότηση, ασφάλιση, επιχειρηματικές υπηρεσίες και ακίνητα, και 4) κοινωνικές, προσωπικές και κοινοτικές υπηρεσίες.

Το μέσο μερίδιο του τομέα των υπηρεσιών στο ΑΕΠ της Ινδίας ήταν κάτω από το 30% κατά τη δεκαετία του 1950.Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960 και της δεκαετίας του '70, οι υπηρεσίες σταδιακά διέσχισαν το 30%. Στη συνέχεια, ο τομέας κυμάνθηκε γύρω στο 40% και 45% στη δεκαετία του 1980 και του 1990. Μετά το 2000, η ​​συμβολή του τομέα των υπηρεσιών στο ΑΕΠ διέπεσε το 50%. Από το 2000 έως το 2014, ο τομέας των υπηρεσιών αυξήθηκε με ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης 8,5%. (Σύμφωνα με το Ινστιτούτο Βιομηχανικής Πολιτικής και Προώθησης της Ινδίας, ο τομέας των υπηρεσιών έλαβε τις μέγιστες άμεσες ξένες επενδύσεις ύψους 41, 755 εκατομμυρίων (ή 18%) του το σύνολο των ξένων εισροών από τον Απρίλιο του 2000 έως τον Δεκέμβριο του 2014. Ενώ ο τομέας των υπηρεσιών συνέβαλε στην ανάπτυξη της χώρας, οι επικριτές επισημαίνουν ότι ο τομέας έχει δημιουργήσει σχετικά λίγες θέσεις εργασίας σε σύγκριση με την αυξανόμενη σημασία του για το ΑΕΠ του έθνους. Απασχολεί λίγο περισσότερο από το 30% του εργατικού δυναμικού της χώρας. (Για σχετική ανάγνωση βλέπε τα κορυφαία 3 ινστιτούτα ETF.)

Η κατώτατη γραμμή

Σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα, "η Ινδία έχει μεγάλη υπόσχεση για επιτάχυνση της οικονομικής ανάπτυξης που είναι επίσης περιεκτική και βιώσιμη. "Τα βασικά στοιχεία της ινδικής οικονομίας είναι ισχυρά. Έχει μειώσει την εξάρτηση από τις εξαγωγές, διαθέτει υψηλό ποσοστό εγχώριας αποταμίευσης και ισχυρίζεται μια αυξανόμενη μεσαία τάξη και καταναλωτική βάση. Διαθέτει επίσης αξιοζήλευτη δημογραφία: μέχρι το 2020 η Ινδία θα φιλοξενήσει τον μεγαλύτερο πληθυσμό σε ηλικία εργασίας στον κόσμο. Ωστόσο, το πραγματικό δημογραφικό-μέρισμα μπορεί να επιτευχθεί μόνο εάν η κυβέρνηση επενδύσει επαρκώς στην ανάπτυξη δεξιοτήτων και την εκπαίδευση των νέων της. Για να συμπληρώσει αυτά τα βασικά στοιχεία, η κυβέρνηση στην εξουσία πιέζει έναν φιλόδοξο στόχο οικονομικής ανάπτυξης και επιδιώκει να βελτιώσει το μακροοικονομικό περιβάλλον και να ενισχύσει την ανάπτυξη μέσω της μεταποίησης. Ωστόσο, η Ινδία εξακολουθεί να αμφισβητείται από τον τεράστιο ανοργάνωτο κλάδο των επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται εκτός των νομικών και φορολογικών διατάξεων και αποφεύγουν τη συλλογή δεδομένων. Η φοροδιαφυγή, η φτώχεια, τα διαρθρωτικά εμπόδια, η διαφθορά, οι καθυστερήσεις στις μεταρρυθμίσεις και οι ανεπαρκείς υποδομές αποτελούν όλες τις προκλήσεις για την οικονομία της Ινδίας. (Για σχετική ανάγνωση, ανατρέξτε στην ενότητα Κατανόηση των τάσεων που οδηγούν στην άνοδο της Ινδίας.)